Ο Πρόεδρος της Ε.Σ.Ε. Αλέξανδρος Κακαβάς φιλοξενούμενος του Νίκου Βαραλή στον Ρ/Σ Ορθόδοξη μαρτυρία στον Βόλο

ΜΕΡΟΣ 2

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΚΑΒΑΣ: Το οποίο το οποίο φέτος ζητούμενο είναι λιγότερες σελίδες, διότι συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν πολλές οι 80 και τώρα το έχουμε περιορίσει στις 60 γιατί δεν μπορούσε με 80 σελίδες να βγει ένα έργο το οποίο να μπορούμε να το ανεβάσουμε.

ΝΒ: Μάλιστα πολύ ωραία

ΑΚ: Έχουμε μια αλλαγή στον διαγωνισμό. Τα χρηματικά έπαθλα στο σενάριο του ΕΚΚΟΜΕΔ

ΝΒ: Μπράβο εδώ έχουμε σοβαρά βραβεία, έχουμε χρηματικά ποσά, τι ακριβώς δηλαδή;

ΑΚ: 1500, για το πρώτο μεγάλου μήκους 1000, για το δεύτερο και 500 για το τρίτο και 500, 300, 200 για τα μικρού μήκους. Είναι πολύ καλά βραβεία. Επειδή CEO είναι ο Λεωνίδας Χριστόπουλος και πρόεδρος του ΕΚΚΟΜΕΔ η κυρία  Αργυροπούλου δικηγόρος. Έχει σημασία.

ΝΒ: Και να πούμε βέβαια όλα αυτά τα πράγματα δεν γίνονται έτσι τυχαία, όπου έχουμε αύξηση της παραγωγής ή θεατρικών έργων ή σεναρίων υπάρχει πολιτική βούληση πίσω από όλα αυτά τα πράγματα για να γίνουν όπως παραδείγματος χάριν στην Ισπανία όπου έχουμε πάρα πολλούς διαγωνισμούς με χρήματα ώστε να υπάρχει το κίνητρο για να γράψει κάποιος ένα σενάριο ή ένα θεατρικό έργο και αυτό βέβαια με τη σειρά του αποδίδεται στους θιάσους ή στους σκηνοθέτες  ή στους παραγωγούς που θα θελήσουν να το ανεβάσουν. Εν πάση περιπτώσει. Έχουμε τους δυο  διαγωνισμούς αυτούς που τρέχουν…

ΑΚ: Τρεις είναι και ο διαγωνισμός στίχου με τον Θανάση Συλιβό εκδότη του περιοδικού «Μετρονόμος» και τον Γιώργο Αλτή τον μουσικοσυνθέτη. Είναι η έβδομη χρονιά και αυτά τα μελοποιούμε κιόλας. Το βραβείο για αυτούς που κερδίζουν είναι η μελοποίηση των στίχων τους

ΝΒ: Αυτό είναι πολύ σημαντικό.

ΝΒ: Ποια είναι διαδικασία για να πάρει κάποιος μέρος σε αυτούς τους διαγωνισμούς;

ΑΚ: Απλώς στέλνει τους στίχους, αλλά πάντα ανωνύμως το τονίζω, σενάρια δύο μικρού - μεγάλου, θεατρικό μονόπρακτο - μεγάλο και στίχος είναι ανώνυμοι διαγωνισμοί. Κανένας δεν μαθαίνει το όνομα των συγγραφέων μέχρι το τέλος.

ΝΒ: Και βέβαια, οι επιτροπές που τα εξετάζουν είναι επιτροπές σοβαρές.

ΑΚ: Δεν είναι μόνο σοβαρές, δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους. Για να αποφύγουμε το παρείστικ.  Άμα ήξεραν τα ονόματα των δημιουργών μπορεί να άρχιζαν τα δούναι και λαβείν. 

ΝΒ: Μου αρέσει γιατί βλέπουμε ότι υπάρχουν μηχανισμοί, απλά δεν θέλουμε να τους εφαρμόσουμε

ΑΚ: Δεν θέλουμε να τους εφαρμόσουμε. Επί κορονοϊού έβγαλε μια προκήρυξη το Υπουργείο όσον αφορά υποστήριξη μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Είχα προτείνει κάτι ανάλογο και είχε γίνει δεκτό. Όμως κάποιοι παρενέβησαν και απερρίφθη η πρότασή μου για διατήρηση της ανωνυμίας. Αποτέλεσμα; περιττό να πω. Μόνο να πω δε ότι το σενάριο του ντοκιμαντέρ η ΕΡΤ το ήμοιβε τετρακόσια ευρώ και το Υπουργείο έδινε δυόμισι χιλιάδες σε ένα σενάριο ντοκιμαντέρ που πιθανώς δεν θα γυριζόταν ποτέ.  Έχουμε όμως κι άλλον ένα διαγωνισμό, πολύ σημαντικό.

ΝΒ: Αυτό θέλω να πω, έχουμε τον διαγωνισμό των μονολόγων. Αυτό νομίζω ότι θα πρέπει να μας εξηγήσεις μερικά πράγματα περισσότερο.

ΑΚ:  Δηλαδή;

ΝΒ: Δηλαδή γιατί γίνεται αυτός ο διαγωνισμός;

ΑΚ: Αυτός έγινε μέσα στον κορονοϊό. Ας είναι καλά ο  βουλευτής, πρώην υφυπουργός ΠΑΙΘΑ Άγγελος Συρίγος από τις λίγες περιπτώσεις ανθρώπου που είπε αμέσως ναι και μας έδωσε την αιγίδα του υπουργείου που προσδίδει επισημότητα στο διαγωνισμό. Θέλαμε να βοηθήσουμε τον κόσμο να μπορέσει να εκφραστεί ο ίδιος χρησιμοποιώντας το κείμενό του αλλά και τον εαυτό του σαν παρουσία εξου μπορεί να ανεβει ο ίδιος επί σκηνής. Για αυτό όρισα τον μονόλογο δεκαπεντάλεπτο. Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας ηθοποιός για να μπορέσεις να αναπαράγεις ένα κείμενο, ένα δικό σου κείμενο Γι’ αυτό είχε μεγάλη απήχηση, απίστευτο πράγμα. Ήδη την πρώτη χρονιά μέσα στον κορονοϊό είχαμε 167 συμμετοχές. Από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Καστοριά, από την Καρδίτσα στην Κρήτη, από τη Σάμο μέχρι την Κέρκυρα.

ΝΒ: Και μάλιστα γίνεται με έναν τρόπο ο οποίος είναι ιδιαίτερος, δηλαδή γίνονται προκριματικο, ημιτελικοί, έτσι για πες μας λίγο περισσότερο.

ΑΚ: Βεβαίως. Βεβαίως. Κατά κύριο λόγο οι προκριματικοί πρέπει να γίνονται στον τόπο απ’ όπου προέρχονται οι δημιουργοί. Το ΔΗΠΕΘΕ Βεροίας, είχε κάνει εκεί τους προκριματικούς, για τη Θεσσαλονίκη φροντίζει ο Δήμος Θεσσαλονίκης και κάνει τους προκριματικούς στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα η κυρία Σπανού τους έκανε στο ΔΗΠΕΘΕ. Υπάρχουν άνθρωποι που ευαισθητοποιούνται και βοηθούν, σε άλλα μέρη εντάξει, έχουμε πρόβλημα, οπότε εκεί τι γίνεται; Εάν και εφόσον είναι μέχρι δύο οι διαγωνιζόμενοι τους φέρνω στην Αθήνα για να μη χαθούν τα παιδιά. Είναι κρίμα. Κατ’ εξαίρεση δηλαδή.

ΝΒ: Λοιπόν, πρώτα κατατίθεται κάπου ο μονόλογος.

ΑΚ: Σε μας εμάς στην Ένωση, αλλά επώνυμα γιατί ξέρουμε ποιος τον έχει γράψει και ποιος θα το ερμηνεύσει

ΝΒ: Δηλαδή ο διαγωνισμός δεν ξεκινάει με το θεατρικό, ξεκινάει με την παράσταση. Με την ερμηνεία.

ΑΚ: Ακριβώς. Με την προκριματική ερμηνεία.

ΝΒ: Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι επαγγελματίας ηθοποιός.

ΑΚ: Όχι. Θυμάμαι το πρώτο χρόνο είχε έρθει μια νεαρά 20 ετών η οποία είχε έναν μονόλογο μισή σελίδα και πήρε το δεύτερο βραβείο. Εγώ δεν μετέχω για ευνόητους λόγους ποτέ σε επιτροπή, σε καμία επιτροπή, σε κανένα διαγωνισμό. Ακριβώς για να μπορώ να ελέγχω και να προλαμβάνω καταστάσεις.

ΝΒ: Έλεγχος.

ΑΚ:  Δεν είχαμε πάντως κρούσματα μέχρι σήμερα, χτυπάω ξύλο. Τα μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων είναι άψογα. Άλλωστε οι περισσότεροι από τα μέλη των επιτροπών γράφουν οι ίδιοι θέατρο οπότε και ανταποκρίνονται επαρκώς στις απαιτήσεις του διαγωνισμού. Το ίδιο ισχύει βεβαίως και με τους ανθρώπους οι οποίοι παρακολουθούν τις παραστάσεις των μονολόγων. Αυστηρά 15 λεπτά, με χρονόμετρο.

ΝΒ: Είναι μέχρι 15 λεπτά, έτσι;

ΑΚ: Μέχρι 15 στα 15 χτυπάει το χρονόμετρο όπως κάνει το ξυπνητήρι . Ένα λεπτό ακόμα; Όχι όχι για κανέναν

ΝΒ: Και βέβαια θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να ερμηνεύσει και κάποιος άλλος το έργο αυτό το οποίο έχει γράψει ο συγγραφέας.

ΑΚ: Βεβαίως. Ο ερμηνευτής όμως δεν μπορεί να αλλάξει, δηλαδή από τον προκριματικό μέχρι τον τελικό δεν μπορεί να αλλάξει ο ηθοποιός.

ΝΒ: Γίνονται οι προκριματικοί στην πόλη τους. Μετά;

ΑΚ: Έρχονται στους ημιτελικούς στην Αθήνα και προκρίνονται μέχρι οκτώ. Έξι έως οκτώ περνούν στον τελικό που γίνεται εφέτος 1η Ιουνίου στο θέατρο Παραμυθίας που μας το παραχωρεί το μέλος μας η Αλμπέρτα Τσοπανάκη.

ΝΒ: Και είναι μια γιορτή θεάτρου.

ΑΚ: Είναι μια γιορτή και ειλικρινά εγώ την απολαμβάνω γιατί είμαι εκεί από τα χαράματα, πάω πρώτος και φεύγω τελευταίος και τους βλέπω όλους όχι, όχι τους μονολόγους. Δεν μπαίνω στο θέατρο. Ξαναλέω, δεν είμαι ποτέ επιτροπή. Όμως μιλώ με τους ανθρώπους ακούω τα προβλήματά τους, τα παράπονά τους, τις επιθυμίες τους, τις φιλοδοξίες τους. Τι θέλουν, τι θα ήθελαν. Ειδικά στους ημιτελικούς είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά τα οποία ακούω γιατί οι περισσότεροι προέρχονται από την επαρχία. Μιλάω λοιπόν με ανθρώπους που δεν θα είχα ποτέ τη χαρά να συνομιλήσω. Από την Αλεξανδρούπολη, από τη Σάμο, την Καρδίτσα, την Πάτρα, την Λάρισα, τον Πολύγυρο Χαλκιδικής, από τόσα μέρη.

ΝΒ: Θέλω να πω ότι οι μονόλογοι αυτοί υπάρχουν αναρτημένοι  στο διαδίκτυο. Μπορεί κάποιος να τους παρακολουθήσει,

ΑΚ: Οι μονόλογοι που φτάνουν στον τελικό είναι μαγνητοσκοπημένοι και μπορεί ο οιοσδήποτε να τους παρακολουθήσει στο site της Ε.Σ.Ε

ΝΒ: Και βέβαια, τα βραβευθέντα έργα υπάρχουν και αυτά στην Ένωση  Σεναριογράφων στις εκδόσεις μπορεί κάποιος να τα κατεβάσει να τα διαβάσει σε pdf δωρεάν είναι πρόσβαση και μάλιστα ανακαλύπτω ότι είναι πραγματικά σπουδαία έργα.

ΑΚ: Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για σπουδαίο, δεν είναι σωστό να εκφέρω άποψη.

ΝΒ: Αυτά τα έργα δεν θα είχαν γεννηθεί. Εγώ αυτό κοιτάζω ότι όλα αυτά τα έργα, σενάρια και θεατρικά, δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε η Ένωση.

ΑΚ: Οι διαγωνισμοί είναι ένα κίνητρο αλλά μακάρι να μπορούσα να προσφέρω έπαθλα. Για αυτό χάρηκα που δέχτηκε να επαναφέρει τα χρηματικά έπαθλα στο σενάριο ο Λεωνίδας Χριστόπουλος ο CEO του ΕΚΚΟΜΕΔ φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη της κυρίας Μενδώνη, γιατί εμένα μου αρέσει η αλήθεια. Τα βραβεία είχε θεσπίσει η κυρία Μενδώνη κατά την πρώτη θητεία της ως  Υπουργός Πολιτισμού. Μια από τις πρώτες ενέργειες που έκανε σε σχέση με την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος ήταν να θεσπίσει αυτά τα χρηματικά έπαθλα για να δώσει ώθηση λόγω κορονοϊού, να δώσει ώθηση στη συμμετοχή, δηλαδή να συμβάλει στο να αυξηθεί η συμμετοχή στο σενάριο και βεβαίως, όπως γίνεται πάντοτε κάποιος διορισθείς αργότερα στο ΕΚΚ προτού γίνει ΕΚΚΟΜΕΔ επειδή δεν με συμπαθούσε, προσέξτε, αυτή είναι η Ελλάδα δεν συμπαθούσε τον Κακαβά και εξ ου κατήργησε τα έπαθλα που αφορούσαν πολίτες και ποσώς την Ε.Σ.Ε. με απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου. Τι να πει κάποιος;

ΝΒ: Όχι δε μπορεί να πει κανένας τίποτε σημασία έχει ότι επανήλθαν ότι θα αρχίσουν να τρέχουν από αυτήν την περίοδο, πότε είναι η καταληκτήρια ημερομηνία. Νομίζω τέλη Αυγούστου.

ΑΚ: Για διαγωνισμούς στίχου θεάτρου και σεναρίου είναι τέλη Αυγούστου για μονολόγους είναι 4 Μαρτίου και για τα σχολεία πρέπει να είναι περί τα μέσα Μαρτίου η διασκευή των διηγημάτων της Ελληνικής Πεζογραφίας.

ΝΒ: Νομίζω ότι αυτά τα καλύψαμε, άλλα τι άλλο κάνει η Ένωση Σεναριογράφων;

ΑΚ: Τα σεμινάρια είναι πολύ σημαντικά. Τα σεμινάρια συγγραφής σεναρίου εκ διασκευής που κάναμε στην Κηφισιά και στο Δήμο Μοσχάτου - Ταύρου όπου κάνουμε συνέχεια γιατί ξαναλέω είναι ο  Δήμαρχος Ανδρέας Ευθυμίου εξαιρετικός. Τέταρτη θητεία του βέβαια αλλά πρόκειται πραγματικά περί ανθρώπου ευγενέστατου, ας σημειωθεί ότι προσέρχεται στα σεμινάρια. Ένας δήμαρχος τι θα κερδίσει ερχόμενος στο σεμινάριο; να πει καλημέρα σε 25 ανθρώπους που πολλοί δεν είναι καν από το δήμο του; Συνήθως τους έχει καφέ, χυμό, μπισκότα δηλαδή πράγματα που αν το σκεφτεί κάποιος το κόστος είναι μικρό είναι όμως η χειρονομία, είναι το ενδιαφέρον του διότι οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν από το πρωί μέχρι το απόγευμα. Έρχονται στις 10 το πρωί και φεύγουν στις 5.

ΝΒ: Έχω μάθει ότι τα σεμινάρια της Ένωσης είναι πραγματικά υποδειγματικά.

ΑΚ: Μερικά είναι, δεν λέω όλα γιατί εγώ είμαι πολύ προσεκτικός ναι μερικά ειδικά αυτό το τελευταίο που κάναμε στο Μοσχάτο/Ταύρο. Είναι και θέμα ημέρας. Να πω δε ότι ένας άνθρωπος ο οποίος θα αμειφθεί με 20€ προκειμένου να διδάξει, ένας επαγγελματίας ο οποίος μπορεί να βγάζει πολλά λεφτά ως σεναριογράφος ή έχει άλλες ασχολίες καταλαβαίνετε δεν έχει ως κίνητρο τα 20 ευρώ. Κίνητρο του είναι η αγάπη του για τον κόσμο και βεβαίως για το αντικείμενο το οποίο διδάσκει.

ΝΒ: Και το ενδιαφέρον που θα δείξει ο κόσμος προς αυτόν βεβαίως.

ΑΚ: Βεβαίως, άμα έχει μια ζεστή αίθουσα, μια αίθουσα που πραγματικά σε αγκαλιάζει και χαίρεται που σε βλέπει και που σε ακούει είναι πολύ φυσικό ότι παίρνεις κι εσύ δύναμη. Εγώ μιλώ τελευταίος σε κάθε σεμινάριο. Ποτέ δεν έχω λείψει. Άπειρα σεμινάρια. Μιλώ τελευταίος γιατί εγώ είμαι ο ρεαλιστής ο οποίος «διαλύει τα όνειρα», όπως έχει πει κάποιος.

ΝΒ: Όποιος δημιουργεί ξεφεύγει από πολλά πράγματα.

ΑΚ: Ναι αλλά μιλούμε κυρίως για απλούς ανθρώπους. Δεν μιλούμε για επαγγελματίες.

ΝΒ: Για αυτά τα σενάρια τα οποία έχουν εκδοθεί, διότι αυτό είναι πολύ σημαντικό, και τα θεατρικά υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον;

ΑΚ: Το «Φυγαδεύοντας τον Χέντριξ» του Πιπερίδη και το Ιμάν της Αβρααμίδου και του Τοφαρίδη που είναι σύζυγο έγιναν ταινίες. Μάλιστα, το «Φυγαδεύοντας τον Χέντριξ» πήρε και το βραβείο καλλίτερης ταινίας στο φεστιβάλ της  Τραϊμπέκα στις Η.Π.Α.. Όταν κάνεις μια Ελληνική ταινία που μιλάει ελληνικά ή που δείχνουν την Ελληνική σημαία ή που δείχνουν την Ελλάδα και αυτή πηγαίνει σε 200 κανάλια ανά τον κόσμο με ενδιαφέρει ότι προβάλλει την Ελλάδα, τον Ελληνισμό, τον Έλληνα. Είναι μια διαφήμιση για τη χώρα μας. Και αυτό είναι προς όφελος μας και πολιτιστικά και πολιτικά και οικονομικά. Οι Αμερικανοί σε κάθε ταινία τους προβάλλουν πάντα την Αμερικανική σημαία. Αυτό το είχα διδαχτεί για αυτό το αναφέρω, δεν το ανακάλυψα μόνος  μου.

ΝΒ: Εντάξει να μη μιλήσουμε για το πόσα χρήματα διαθέτει το Τουρκικό το Υπουργείο Πολιτισμού στο να δημιουργήσει.

ΑΚ:  Όχι, όχι, όχι, δεν είναι Πολιτισμού η Τουρκία.

ΝΒ: Τι είναι;

ΑΚ: Εξωτερικών. Ο κινηματογράφος ήταν και πιστεύω ότι παραμένει στο Εξωτερικών  γιατί είναι μέσον προβολής της χώρας.

ΝΒ: Μπράβο μπράβο φτιάχνοντας κάποια σίριαλ, τα οποία είναι πραγματικά έτσι πάρα πολύ καλά φτιαγμένα.

ΑΚ: Εξαιρετικά. Η παραγωγή τους είναι εξαιρετική, όχι όλων, αυτών που βλέπουμε εμείς. Αυτών που εξάγονται γιατί έχει και πολλά που δεν εξάγονται.

ΝΒ: Σημασία  έχει ότι υπάρχει πολιτική εκεί πέρα.

ΑΚ: Βεβαίως, βεβαίως εξαιρετική, ίσως από τις καλύτερες πολιτικές που υφίστανται αυτή τη στιγμή άλλα ξαναλέω δεν είναι θέμα πολιτισμού. Ο πολιτισμός είναι κάτι το οποίο θα φανεί εις το διηνεκές, δηλαδή πρέπει να παρέλθει χρόνος προκειμένου να είμαστε σίγουροι για την καλλιτεχνική συμβολή ενός έργου. Αυτή τη στιγμή σημασία έχει να μπορέσουμε να παράγουμε έργα τα  οποία θα προβάλλονται παντού σε όλα τα μέρη του κόσμου, να θέλουν όλοι να δουν πολλοί την καινούργια Ελληνική ταινία. Αυτό είναι το σημαντικό.

ΝΒ: Όνειρο μας φαίνεται, αλλά εν πάση περιπτώσει αρκεί να το έχουμε.  Εμείς που αναμένουμε, ελπίζουμε Αλέξανδρε Κακαβά και δημιουργούμε.

ΑΚ: Εγώ θέλω και την επαρχία ενεργή, εγώ θέλω το Βόλο, την Αλεξανδρούπολη, την Καβάλα, την Βέροια, την Κέρκυρα, τα Γιάννενα, την Άρτα, Πάτρα, Καλαμάτα, Σπάρτη πατρίδα, πατρίδα Σάμο στο Βαθύ. Θέλω αυτούς τους ανθρώπους, θέλω αυτούς τους ανθρώπους να προσπαθήσουν να διαμαρτυρηθούν ευπρεπώς, το τονίζω να διαμαρτυρηθούν ευπρεπώς, ώστε να υπάρξει δυνατότητα να τους παραχθεί η ευκαιρία, έστω μια μικρή ευκαιρία, ούτε λέω συνεχώς ώστε να μπορέσουν να υπάρξουν ως ας πούμε δημιουργοί ή ως επίδοξοι δημιουργοί.  Να δώσουν όμως ένα δείγμα αυτού του οποίου αισθάνονται αυτού το οποίο σκέφτονται αυτό το οποίο. Η επαρχία μαραζώνει.

ΝΒ: Το ξέρουμε αυτό, το ξέρουμε πολύ καλά.

ΑΚ: Ήρθα στο Βόλο. Είχαν μια δίψα να ακούσουν το οτιδήποτε δηλαδή θα μπορούσε να έρθει ο οποιοσδήποτε και να πει ότι και να ήταν και να κάθονταν να ακούσουν γιατί είχαν ανάγκη να ακούσουν κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν το ακούν. Και αυτό είναι υποχρέωση του Δήμου πρωτίστως βεβαίως και κάποιων κατά τη γνώμη μου και κάποιων επαϊόντων. Γιατί σίγουρα έχετε κάποιους επαΐοντες στον Βόλο. Είτε στο θέατρο είτε στη μουσική, δεν μπορεί να μην έχετε, έχετε, οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να πάνε και να ζητήσουν από μεγαλοβιομήχανους ή από εφοπλιστές κάποια υποστήριξη. Δεν θα πω ονόματα γιατί ξέρω αρκετούς στο Βόλο που θα μπορούσαν να συνδράμουν μια προσπάθεια με ελάχιστα χρήματα. Δικά τους είναι το σέβομαι αλλά αν πρόσφεραν χρηματοδότηση για μια παράσταση καλό θα ήταν.

ΝΒ: Αλέξανδρε σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα πράγματα που είπαμε σήμερα.

ΑΚ: Εγώ ευχαριστώ και μακάρι ο Βόλος να αποδείξει έστω και μη ακούγοντας αυτά που είπαμε να μετάσχει στους διαγωνισμούς.

ΝΒ: Ναι ναι ναι, σε όλους τους διαγωνισμούς.

ΑΚ: Σε όλους, μακάρι.

ΝΒ: Στους διαγωνισμούς είναι ανοιχτός, είναι ανοιχτός σε όλους, γι’ αυτό έγινε και αυτή η εκπομπή.

ΑΚ: Δεν ξέρω, δεν έχω επαφή με τον καινούργιο δήμο καθόλου μακάρι να μπορούσα να αποκτήσω και να προσπαθήσω να τους πείσω ότι καλό θα ήταν να συμβάλουν και να συνδράμουν, αφού είναι τόσο χαμηλό το κόστος να μας προσκαλέσουν να έρθω πάνω με δύο καλούς σεναριογράφους, να κάνουμε μια ημερίδα αν δεν θέλουν σεμινάριο διήμερο, μία ημερίδα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πόσες ώρες είναι ο Βόλος 4;

ΝΒ: 4 ώρες τώρα πιά.

ΑΚ: Θα έρθουμε από το προηγούμενο βράδυ και θα το κάνουμε και μάλιστα αν θέλουν μπορούμε και να φύγουμε άμα τελειώσουμε να είμαστε πτώματα να φύγουμε για να μην τους επιβαρύνουμε. Να πληρώσω εγώ από την τσέπη μου όχι  ο Πρόεδρος, ο Αλέξανδρος θα πληρώσει το ξενοδοχείο..

ΝΒ: Εγώ λέω ότι σύντομα θα σας έχουμε εδώ κοντά, επομένως δεν λέω τίποτα

ΑΚ: Και τα σέβη μου εάν δεις τον Σεβασμιότατο να του πεις με πολλή αγάπη από τον Αλέξανδρο Κακαβά τα σέβη μου.

ΝΒ:  Βεβαίως βεβαίως σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά.

ΑΚ: Εγώ Νίκο μου να είσαι καλά και συγχαρητήρια το λέω και πάλι για την «Μισή ώρα» η οποία πήρε το πρώτο βραβείο 30 σελίδων στον φετινό διαγωνισμό, στον περσινό του 24 διαγωνισμό της Ε.Σ.Ε.,  Μπράβο Νίκο και συνέχισε.

ΝΒ: Να είσαι καλά Αλέξανδρε λοιπόν μαζί μαζί μας να πω για τους φίλους του ο Αλέξανδρος Κακαβάς, Πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και ήταν μεγάλη χαρά που έτσι τον είχαμε μαζί μας όλη αυτή την ώρα. Να είσαι καλά Αλέξανδρε καλημέρα.

ΑΚ: Γεια σου Νίκο μου Au revoir