Ο Πρόεδρος της Ε.Σ.Ε. Αλέξανδρος Κακαβάς στην εκπομπή του Μιχάλη Πεδιώτη Success Stories
ΜΠ: Είμαστε στο Success Stories με το Μιχάλη Πεδιώτη στο ραδιόφωνο του Αλίμου κάθε Τρίτη 19:00 – 21:00 έχουμε και έναν εξαιρετικό καλεσμένο, κάθε φορά από διαφορετικό χώρο και σήμερα μπορώ να πω ότι ο καλεσμένος μας θα είναι εκρηκτικός.
Μία εκρηκτική προσωπικότητα την οποία θα την ανακαλύψουμε σε πολύ λίγο. Όπως σας είπα σήμερα έχω μια εκρηκτική προσωπικότητα γιατί έχω τον Αλέξανδρο Κακαβά είναι ο Πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος, αλλά ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία στο χώρο και μεγάλη εμπειρία σε πολλά διαφορετικά πράγματα. Είναι μια προσωπικότητα που αξίζει να τη γνωρίσουμε και αξίζει να ανακαλύψουμε και τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές, όπως κάνουμε κάθε φορά εδώ στο Success Stories. Καλώς ήρθες Αλέξανδρε.
AK: Μιχάλη μου καλώς σε βρήκα.
ΜΠ: Καλώς σε βρήκα και σένα καλώς ήρθες εδώ στο ραδιόφωνο του Αλίμου, να πούμε για την πορεία σου, για την εμπειρία σου, για όμορφες στιγμές, για δύσκολες στιγμές αλλά και για πράγματα τα οποία θέλεις να πεις και να εμπνεύσεις και νέους ανθρώπους που ξεκινάνε τώρα και στο χώρο του σεναρίου, αλλά και στο χώρο όλο τον κινηματογραφικό, τον τηλεοπτικό, τον θεατρικό, να πάρουμε γνώση από όλα όσα έχεις κατακτήσει όλα αυτά τα χρόνια. Θα είναι Ροκ η εκπομπή σήμερα δεκαετίες 60 – 70 και γενικότερα θα είναι εποχές τις οποίες τις έχεις ζήσει φαντάζομαι και θα μας πεις και για αυτές τις εποχές. Πώς ήτανε ο κόσμος, η νεολαία τότε και πώς διασκεδάζανε και γενικότερα πώς ήταν τα πράγματα τότε και πώς είναι σήμερα.
ΑΚ: Θα ήθελα να ξεκαθαρίσουμε δηλαδή εσύ βασικά, επειδή σε οικοδεσπότης και με έχεις προσκαλέσει σε αυτό το υπέροχο ραδιοφωνικό σταθμό του Αλίμου, είχα πάρα πολύ καιρό να κατέβω στον Άλιμο. Είμαι εδώ ως Πρόεδρος ή είμαι εδώ ως Αλέξανδρος Κακαβάς διότι έχει μεγάλη διαφορά.
ΜΠ: Είναι δύο διαφορετικές προσωπικότητες ή είναι μία προσωπικότητα που έχει πολλά;
ΑΚ: Πολυσχιδής
ΜΠ: Πολυσχιδής προσωπικότητα
ΑΚ: Επειδή έγινες μέλος προσφάτως στη Λέσχη Τέχνης και Πολιτισμού της Ε.Σ.Ε, ως Πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος πρώτα απ’ όλα σε καλωσορίζω και ισχύει, μπορεί να γραφεί οιοσδήποτε ερασιτεχνικά ασχολείται με οιοδήποτε τέχνη ή επιστήμη.
ΜΠ: Πολύ ωραία. Υπάρχει η Λέσχη και υπάρχει και η Ένωση να ξεκαθαρίσουμε λίγο τι είναι το ένα και τι είναι το άλλο.
ΑΚ: Στην Έ.Σ.Ε μπορούν να εγγραφούν μόνο άτομα τα οποία μπορούν να αποδείξουν ότι από το έργο τους, από το σενάριο τους, δηλαδή απορρέει πνευματικό δικαίωμα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει το έργο τους να έχει οπωσδήποτε εικονοποιηθεί είτε ως κινηματογραφικό έργο, είτε ως animation, είτε ως τηλεόραση, να προβάλλεται…
ΜΠ: Πάμε λοιπόν στο σενάριο. Πως έρχεται το σενάριο στη ζωή σου και πως ακριβώς εσύ προχωράς με το σενάριο ή με το χώρο του σεναρίου.
ΑΚ: Θεωρώ και πιστεύω πάντοτε ότι σε αυτές τις τέχνες τέλος πάντων, ιδιότητες, αν θέλεις επαγγελματικές που άπτονται των τεχνών για να μιλούμε πιο σοβαρά, γιατί δεν σημαίνει ότι ο οιοσδήποτε είναι επαγγελματίας απαραίτητα αυτό το οποίο παράγει είναι και έργο τέχνης. Απαιτείται πολύς χρόνος προκειμένου να καθορίσουμε τι είναι έργο τέχνης. Αλλά το θέμα ήταν οι σχέσεις, δηλαδή πάντοτε και το πίστευα και το πιστεύω ότι ένα από τα καλά του Κολλεγίου, είχε πολλά κακά το Κολλέγιο αλλά ένα από τα καλά ήταν οι σχέσεις, δηλαδή όταν εγώ γύρισα από το εξωτερικό και γιατί είχα ξανά φύγει στο εξωτερικό, επέστρεψα το 86 - 87 περίπου νομίζω ότι χάρις σε μια γνωριμία κλήθηκα να μετάσχω στο γύρισμα του Νίκου Περάκη το «Βίος και Πολιτεία» όπου παίζω κάνω έναν βουλευτή του κόμματος ΛΑ.ΣΥ. και εκεί πέρα συνάντησα τον Πάνο Θωμαΐδη, ο Πάνος ήταν συμμαθητής μου στο Κολλέγιο. Είχε μια εταιρεία με τον Σταύρο Στάγκο και με προσκάλεσαν επειδή έγραφα να τους βοηθήσω σε οτιδήποτε έγραφαν. Έτσι ξεκίνησε μία μορφή συνεργασίας και έκανα την πρώτη μου δουλειά με το Σταύρο Στάγκο γιατί ο Θωμαΐδης είχε φύγει στην Αμερική. Με το Σταύρο κάναμε «Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός στον κινηματογράφο». Ήτανε ένα ντοκιμαντέρ για την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών στο πρόγραμμα «Κλακέτα» της ΕΡΤ 2 υπεύθυνος ήταν ο Παύλος Τάσιος, ο οποίος με στήριξε παρότι ήμασταν αντίθετης ιδεολογίας, αυτός και ο Διαγόρας Χρονόπουλος και ο Βασίλης Κωστόπουλος κατά κύριον λόγο. Ο Παύλος Τάσιος, ήταν καλός σκηνοθέτης, κυνηγημένος, αδικημένος κατά τη γνώμη μου είχε κάνει την «Παραγγελία», μεγάλη επιτυχία από πάσης απόψεως, το «Νοκ άουτ» με εξαιρετική ερμηνεία του Γιώργου του Κιμούλη.
ΜΠ: Ταινία Ελληνική ταινία. Θυμάμαι κάτι.
ΑΚ: Είχε κάνει και «Το στίγμα» μια άλλη ενδιαφέρουσα ταινία. Μας είχε δώσει την ευκαιρία στον Στάγκο και σε εμένα και είχαμε κάνει αυτό το ντοκιμαντέρ. Σκηνοθεσία ο εγώ έρευνα/σενάριο είχα δει 70 ταινίες του «Σοσιαλιστικού ρεαλισμού» δηλαδή κομμουνιστικές. Μετά με τον Στάγκο γίναμε ομάδα κάναμε για τον Διαγόρα Χρονόπουλο Διαγόρα την «Ελένη Σκούρα» την πρώτη Ελληνίδα βουλευτή, δική μου πρόταση γιατί πάντα ησχολούμουν με την πολιτική και ήθελα να κάνω τότε για την Ελένη Σκούρα ήταν η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, συνεχίσαμε τη συνεργασία, κάποια στιγμή ήρθε ο Τάσιος και μας είπε, «Μπορείτε να γράψετε μυθοπλασία;» Να δοκιμάσουμε. Είχα ήδη κάνει μία τηλεταινία στον ΑΝΤ1 «Ένας έρωτας χωρίς παρουσία» με την Καψάλη και το Σοφιανό. Ήταν η πρώτη τηλεταινία στην Ελληνική ιδιωτική τηλεόραση. Κάναμε τις «Φιλενάδες», μία ιδέα της Άννας Ανδριανού τη συνεχίσαμε εμείς, δεν ξέρω γιατί δεν συνέχισε η Άννα, η οποία είναι πολύ καλή σεναριογράφος σημειωτέον, υπάρχουν και οι διαφωνίες πολλές φορές, διαφορετικές απόψεις, χαρακτήρες, λέγεται μια κουβέντα, λέει ο άλλος μια άλλη κουβέντα τσακώνεσαι.
ΜΠ: Και φτάνουμε;.
ΑΚ: Ο Στάγκος και εγώ τελειώσαμε τις «Φιλενάδες». Από εκεί πέρα πλέον είχαμε, είχα κάνει και τις «Φιλενάδες» είχα κάνει τόσα ντοκιμαντέρ είχα κάνει την τηλεταινία και έκανα «Το τέλος εποχής». Με κάλεσε ο Παπαχατζής, ο Παναγιώτης Παπαχατζής ο οποίος έκανε κινηματογράφο ο οποίος ήταν πολύ επίμονος και αυτό τον οδήγησε στην κορυφή γιατί θεωρώ ότι είναι από τους καλούς παραγωγούς. Παραγωγός ο Παναγιώτης είπε στον Κόκκινο, στον Αντώνη Κόκκινο ότι να στο γράψει ο Κακαβάς το σενάριο. Είχε μία βάση ο Αντώνης βέβαια, του άλλαξα πάρα πολλά πράγματα, θεωρώ για καλό γιατί πήραμε και βραβείο πρωτότυπου σεναρίου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και καλύτερης ταινίας.
ΜΠ: Πολύ σημαντικό ναι.
ΑΚ: Και πήραν και τα παιδιά. Πήρε η Πέγκυ Τρικαλιώτη δεύτερου ρόλου, πήρε η Ιωάννα Σπηλιοπούλου, μοντάζ, όλοι οι νεαροί εύφημο μνεία. Ήταν μία μεγάλη επιτυχία και το βασικότερο ήταν τα εισιτήρια. Είχε κάνει αν δεν απατώμαι τότε 180.000 εισιτήρια ήταν πρωτοφανές, δηλαδή τότε οι Ελληνικές ταινίες κάνανε 2000- 3000. Γέμισαν οι κινηματογράφοι, πήγαινα στο σινεμά, καθόμουν και γέλαγαν στις ατάκες μου, ήταν ηδονικό. Πήραμε και στα Κρατικά και καλύτερης ταινίας και σεναρίου, παρ’ ότι υπήρξε μέλος της επιτροπής και δη σεναριογράφος που προσπάθησε να μας στερήσει το βραβείο σεναρίου όπως γίνεται συχνά στην Ελλάδα, λόγω σχέσεως με άλλο διαγωνιζόμενο. Μετά έκανα το ταινίες με τον Σεβαστίκογλου, την Τωμαδάκη, τον Παπαγιαννίδη, και με άλλους που παρόλο που τους είχα βοηθήσει δεν ανέφεραν καν το όνομα μου
ΜΠ: Συμβαίνει, φαντάζομαι αυτό ε;
ΑΚ: Στην Ελλάδα πάρα πολύ δυστυχώς, συνέβαινε, τώρα δεν ξέρω, δεν μπορώ να μιλήσω για τους νεότερους. Μιλάω για αυτούς της γενιάς μου, αυτούς με τους οποίους μεγάλωσα.
ΜΠ: Που οφείλεται αυτό πιστεύεις γιατί; Επειδή όταν πετυχαίνει κάποιος ξεχνάει ποιος τον βοήθησε;
ΑΚ: Ουδείς πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα
ΜΠ: Να ρωτήσω τώρα Αλέξανδρε και για τη δικιά σου δουλειά για όλο αυτό που κάνεις, γιατί όσα κάνεις είναι ένα πράγμα το οποίο βγαίνει από το μυαλό, βγαίνει από τα συναισθήματα, βγαίνει από αυτά που ζεις. Η γυναίκα έχει παίξει ρόλο στη ζωή σου, δηλαδή έχει παίξει σαν έμπνευση σε αυτά τα οποία γράφεις σ’ αυτά τα οποία δημιουργείς.
ΑΚ: Συνήθως, δηλαδή πιστεύω ότι οι περισσότεροι άντρες εμπνεόμεθα από τις γυναίκες. Ως σεναριογράφος δεν συνάντησα πολλές γυναίκες. Είναι πολύ φυσικό καθώς ο σεναριογράφος κάθεται σπιτάκι του και γράφει. Ειδικά δηλαδή αν έχει να γράψει μία σειρά 150 επεισοδίων, δεν προλαβαίνει ούτε να αναπνεύσει από το πρωί μέχρι το βράδυ γράφει, γράφει, διορθώνει το σενάριο, πηγαίνει στη παραγωγή, επανέρχεται, γράφει. Οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί ναι.
ΜΠ: Να σου πω τώρα αυτό για να βοηθήσουμε και τον κόσμο που μας ακούει ή που θέλει να ασχοληθεί με το σενάριο. Η διαδικασία ποια είναι; Ουσιαστικά έχεις την έμπνευση γράφεις το σενάριο, η συνεργασία, μετά ποια είναι με το σκηνοθέτη, δηλαδή πώς είναι η αλυσίδα όλη για να βγει μια σειρά.
ΑΚ: Πρώτα από όλα δεν υπάρχει αλυσίδα να το θέσουμε έτσι. Δυστυχώς τα κανάλια επιλέγουν τα θέματα προς ανάπτυξη. Τα θέματα τους τα πηγαίνουν συνήθως οι παραγωγοί. Υπάρχουν κάποιοι παραγωγοί που είναι μεγάλες εταιρείες όπως ο Γιάννης Καραγιάννης, μία εξαιρετική εταιρεία δεν έχω δουλέψει ποτέ μαζί του σημειωτέον τον συμπαθώ όμως πάρα πολύ ο οποίος όταν κάνει τρεις, τέσσερις, πέντε σειρές είναι πολύ φυσικό ότι δέχεται κιόλας πολλές προτάσεις. Αυτές τις προτάσεις τις πηγαίνει στο κανάλι και στο κανάλι υπάρχουν κάποια άτομα τα οποία επιλέγουν με γνώμονα φυσικά το συμφέρον του καναλιού, δηλαδή τη τηλεθέαση κατά κύριο λόγο και το κόστος.
ΜΠ: Κόστος παραγωγής εννοείς.
ΑΚ: Φυσικά γιατί αν είναι κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ ακριβό και δεν θα μπορέσει να περάσει το κοινό δεν μπορούν να το κάνουν γιατί θα αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρό πρόβλημα το έχουμε δει, δεν θα πω τώρα τις μεγάλες αποτυχίες της Ελληνικής τηλεόρασης, αλλά έχουμε πάρα πολλές αποτυχίες. Όπως έχουμε και επιτυχίες με πάρα πολύ χαμηλό κόστος. Παλιά τις σειρές ή τις τηλεταινίες τις δουλεύαμε μόνοι μας. Δηλαδή ένας σεναριογράφος είχε τη δυνατότητα να γράψει μόνος του. Η Μιρέλα έγραφε μόνη της, εξαιρετική δηλαδή οι «Γυναίκες», «Απών», «Αναστασία», πάρα πολύ καλή, ο Βασίλης Σπηλιόπουλος έγραφε μόνος του, δεν είχε ανάγκη να έχει την ομάδα που έχει σήμερα, διότι σήμερα έχεις τον άνθρωπο, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την πλοκή, δηλαδή τον καθοριστικό σεναριογράφο, υπάρχει αυτός που κάνει τη σκαλέτα, δηλαδή που αναπτύσσει την πλοκή και υπάρχουν οι διαλογίστες ή διαλογογράφοι και οι οποίοι παίρνουν συνήθως κάποιους χαρακτήρες ή κάποιες σκηνές όπως «Η μουρμούρα», «Το σόι μας»
ΜΠ: Α ο κάθε ένας ένα διαφορετικό. Σε μία σειρά όμως που έχει χαρακτήρες συγκεκριμένους γίνεται διαφορετικοί διαλογογράφοι να συνεργαστούν μεταξύ τους;
ΑΚ: βεβαίως είναι ομάδες, είναι πυραμιδοειδής η σύνθεση, απλώς την ευθύνη την έχει ο επικεφαλής, δηλαδή όταν τελειώνει το επεισόδιο ξαναπηγαίνει στον επικεφαλής, ο οποίος λέει διορθώστε αυτό ή πολλές φορές άμα είναι πολύ ικανός ή δεν βαριέται μπορεί να το κάνει και μόνος του.
ΜΠ: Δεν χάνεται ο έλεγχος λίγο του χαρακτήρα της προσωπικότητας του χαρακτήρα, ότι κάποιος βάζει ένα άλλο στοιχείο, κάποιος άλλος άλλο στοιχείο.
ΑΚ: Αυτά έχουν δοκιμαστεί, εάν υπάρξει τέτοιο πρόβλημα, αποβάλλεται από την ομάδα αυτός ο οποίος δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό το οποίο απαιτεί η δουλειά.
ΜΠ: Κατάλαβα.
ΑΚ: Έχει γίνει δηλαδή πιο επαγγελματική η προσέγγιση πλέον και βασίζεται σου είπα σε κόστος και τηλεθέαση.
ΜΠ: Είπες τηλεθέαση, ποιο είναι το κριτήριο; Πως ξέρει κάποιος ότι…
ΑΚ: Από εταιρείες μετρήσεων, αλλά είναι και θέμα μάρκετινγκ, δηλαδή πολλές φορές αλλάζουν, δηλαδή βάζουν μία σειρά στις 21:00 απέναντι σε μία άλλη σειρά, ειδικά όταν υπήρχαν ΑΝΤ1 - ΜΕΓΚΑ και παίζανε οι δύο τους μόνοι τους για να δούν κατά πόσον μπορούσαν να διεκδικήσουν μερίδιο τηλεθέασης; Εάν έβλεπαν ότι δεν τραβάει, το πήγαιναν σε μια άλλη ώρα και έσκιζε η σειρά. Δηλαδή θέλω να πω δεν είναι απαραίτητα μόνο ότι μία σειρά αρέσει, ή ότι μία σειρά είναι καλή. Πολλές φορές είναι ο τρόπος που τα στελέχη ενός σταθμού, καταφέρνουν να υπολογίσουν ότι το συγκεκριμένο θέμα, σε μία συγκεκριμένη ώρα απέναντι σε προγράμματα άλλων σταθμών, θα καταφέρει να κερδίσει την τηλεθέαση.
ΜΠ: Κατάλαβα. Άρα ουσιαστικά ο σεναριογράφος ή ο υπεύθυνος της ομάδας των σεναριογράφων ετοιμάζει το σενάριο και μετά πως είναι η αλυσίδα; Μετά έρχεται ο σκηνοθέτης και παίρνει το σενάριο;
ΑΚ: Αφού τελειώσει το σενάριο, τα σενάρια ποτέ δεν έχεις ένα γιατί γκρουπάρεις, για λόγους κόστους. Δεν ξέρω πως ακριβώς δουλεύουν πιά, δεν έχω γράψει επί πολλά χρόνια από το 22 έχω να γράψω, αλλά εκεί πια από το 2008 μέχρι το 2022 έγραφα μόνο για δικές μου παραγωγές δηλαδή ήμουν σεναριογράφος των δικών μου παραγωγών.
ΜΠ: Άρα ήσουν και παραγωγός.
ΑΚ: Ντοκιμαντέρ
ΜΠ: Ντοκιμαντέρ
ΑΚ: Δεν έκανα καθόλου μυθοπλασία από το 2008 που έγραψα το «Deep end» με Κορινθίου, Συσσοβίτη, Σόμμερ, Λιονάκη και Δημητρίου γιατί ήμουν ήδη εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδος στο Eurimages και στο MEDIA οπότε δεν προλάβαινα να γράψω, εκτός αυτού ήρθε το μνημόνιο, η κρίση. Έπαψε να υφίσταται η αγορά της μυθοπλασίας. Όταν επανήλθα το 2012 χάρη στον Λάμπη Ταγματάρχη που ήταν τότε πρόεδρος και διευθύνων στην ΕΡΤ και με εμπιστεύτηκε εγκρίνοντας μου ένα ντοκιμαντέρ, «Η απελευθέρωση της Σάμου», πράγμα το οποίο με βοήθησε πάρα πολύ γιατί μετά από λίγο καιρό μου έδωσε μια ολόκληρη σειρά, το «Μνήμες χαράς» που έκανα στην ΕΡΤ μαζί με τον Δημήτρη Σοφιανόπουλο και τον Αδαμάντιο Πετρίτση, μια συμπαθητική δουλειά που εξιστορούσε την απελευθέρωση της Ελλάδος μετά το 1821, σταδιακά δηλαδή μέχρι το Δωδεκάνησα το 1947.
ΜΠ: Ο σκηνοθέτης δεν έχει πει πχ σε εσένα ή σε κάποιο σεναριογράφο ότι εγώ θέλω να κάνω αυτό το πράγμα. Γράψε μου κάτι αντίστοιχο;
ΑΚ: Πως να το κάνει αυτό στην τηλεόραση;
ΜΠ: Ξεκινάει από κει…
ΑΚ: Αφού υπάρχει η ιδέα, ήδη που έχει εγκριθεί από το κανάλι.
ΜΠ: Το κανάλι επιλέγει την ιδέα που του έχει πάει ο παραγωγός.
ΑΚ: Που του έχει πάει ο παραγωγός. Αλλά η ιδέα αυτή έχει αναπτυχθεί επαρκώς. Υπάρχει, λέγεται, τη λένε Βίβλο, διότι συνήθως μια εταιρεία παραγωγής παρουσιάζει. 2 - 3 επεισόδια, παρουσιάζει σύνοψη των υπολοίπων επεισοδίων, χαρακτήρες.
ΜΠ: Ο πιλότος που λέμε;
ΑΚ: Ο πιλότος όχι. Ο πιλότος είναι το επεισόδιο που γυρίζεται. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει ποτέ σειρά συνεχείας, οπότε δεν έχω άποψη επ’αυτού. Έχω γράψει επεισόδια για «Τολμηρές ιστορίες», «Κόκκινο κύκλο», αλλά αυτά ήταν αυτοτελή επεισόδια, τηλεταινίες βασικά.
ΜΠ: Επ ευκαιρίας ποια επεισόδια για όποιον θέλει να ανατρέξει να δει τα επεισόδια; Θυμάσαι ποια επεισόδια έχεις κάνει από τον «Κόκκινο κύκλο»;
ΑΚ: Το τι έχω κάνει δεν έχει σημασία, σημασία έχει ποια θεωρώ ακόμα σήμερα ότι αξίζει το κόπο να κάτσει κάποιος να τα δει.
ΜΠ: Να κάτσουμε όλοι να τα δούμε, θα κάτσω και εγώ.
ΑΚ: Νομίζω ότι ένα πολύ καλό επεισόδιο μου ήταν «Οικογενειακή υπόθεση» που το σκηνοθέτησε ο Μπάμπης Σπανός με τη Λιβανού εξαιρετική και τον Τσακίρογλου.
ΜΠ: Ήταν από τις τελευταίες..
ΑΚ: Όχι όχι τότε ήταν ο Τσαούσογλου.
ΜΠ: Ήταν στην πρώτη χρονιά.
ΑΚ: Εγώ ξεκίνησα τη σειρά, μάλλον ο Πάνος Κοκκινόπουλος με κάλεσε και μαζί ξεκινήσαμε και τον Μπάμπη Σπανό, οι τρεις μας ξεκινήσαμε τον «Κόκκινο κύκλο».
ΜΠ: Που ήταν ποια χρόνια; Θυμάσαι χρονιά;
ΑΚ: 2002;
ΜΠ: Ειδικά η πρώτη χρονιά ήτανε, ακούστηκε πάρα πολύ.
ΑΚ: Είχαμε και τον Χατζησάββα τότε ο Μηνάς γλυκύτατος άνθρωπος. Τον αγαπούσα πάρα πολύ τον Μηνά και τον είχαμε πάντοτε να παίζει ένα μικρό ρόλο στα πρώτα επεισόδια, δηλαδή δεν θυμάμαι αν είχε παίξει μεγάλο, γενικώς ήτανε μία δουλειά η οποία έγραψε στην συνείδηση του κόσμου.
ΜΠ: Βέβαια, βέβαια μετά νομίζω ήρθε ο Βαλτινός σε κάποια;
ΑΚ: Αυτό ήταν η πρώτη επιτυχία του Κοκκινόπουλου που είχε κάνει «Την ανατομία ενός εγκλήματος» με τον Βαλτινό. Πολύ ωραία δουλειά. Τότε έγραφε ο Μάρκαρης και ο Φαρούπος κατά κύριο λόγο. Ο Μάρκαρης ήταν η ψυχή άλλωστε και στον «Κόκκινο κύκλο» εγώ θα τον ήθελα πάρα πολύ γιατί τον αγαπώ τον Πέτρο, τον έχουμε τιμήσει και ως Ένωση άλλωστε είναι και μέλος της Ένωσης. Δηλαδή ήταν τόσο σημαντική η αποστολή του να μπορέσω να επιτύχω να εγκριθούν οι ελληνικές ταινίες από το Eurimages που είναι το ταμείο των συμπαραγωγών ήταν πολύ σημαντικό να μπορώ εγώ, ως εθνικός εκπρόσωπος τότε, να επιτύχω χρηματοδότηση των Ελληνικών ταινιών, οι οποίες ζητούσαν αυτή την οικονομική υποστήριξη και ήταν ένα πολύ δύσκολο έργο γιατί ήταν θέμα σχέσεων πάλι. Έπρεπε να δημιουργήσω τις απαραίτητες σχέσεις ώστε όταν θα ερχόταν η στιγμή της κρίσεως να έχω απέναντί μου φίλους και όχι αντιπάλους.
ΜΠ: Yπήρχαν περιπτώσεις που μπορεί η παραγωγή, το κανάλι να σου άλλαζε το σενάριο να σου έλεγε, δεν μου αρέσει αυτό γράψε μου κάτι άλλο. Η διόρθωσε μου αυτό το πράγμα;
ΑΚ: Στην αρχή όταν ήμουνα πρωτάρης βεβαίως και πιστεύω το κάνουνε πάντα, δηλαδή να ερχόντουσαν ο Μπότσης κατά κύριο λόγο, ο οποίος μετά έγινε και σκηνοθέτης, καλό παιδί λίγο περίεργος, αλλά καλό παιδί ήταν στον ΑΝΤ1 τότε ο οποίος πάω μια φορά και μου λέει τα δύο αυτά επεισόδια θα γίνουν ένα. Γιατί ρε Γιάννη του λέω; Γιατί έτσι λέω εγώ. Είναι ασθενή επεισόδια, ασθενή επεισόδια στις «Φιλενάδες» τα έχω φυλαγμένα κιόλας Δεν μπορούσες να πεις κάτι, γιατί ασχέτως αν είχε δίκιο ή όχι το οποίο δεν το ξέρω γιατί δεν μπορώ να κρίνω μετά από 30 χρόνια αν είχε δίκιο ή όχι ο Γιάννης αλλά ήταν υπεύθυνος του καναλιού, άρα όφειλα να τον σεβαστώ. Δεν μπορούσα εγώ να κάνω κάτι αντίθετο από τη βούληση του Γιάννη, τον οποίο εμπιστευόταν ο Κυριάκου ή ο Σούντρης, γιατί είχε και τον Σούντρη επάνω ήταν και η Κυριάκη. Δεν θυμάμαι νομίζω ο Μπότσης είχε τις «Φιλενάδες» ή η Κυριάκη ή ο Μπότσης είχε τις «Φιλενάδες», δεν είμαι βέβαιος, μπορεί να μην ήταν ο Γιάννης και να τον αδικώ και να ήταν η Θεανώ, αλλά δεν έχει σημασία ήταν στο ίδιο γραφείο οι δυό τους είχαμε και την παρέμβαση πολλές φορές και από το σκηνοθέτη. Τότε ερχόταν ο σκηνοθέτης και σου έλεγε, μπορείς να μου φτιάξεις λίγο αυτή τη σκηνή, να την κάνεις λίγο διαφορετική ή αυτό ή εκείνο ή σκέψου θα έχουμε αυτόν να παίξει; Μπορείς να το προσαρμόσεις λίγο; Ο Κορδέλλας το είχε αυτό. Ο Κορδέλλας όταν κάναμε «Τον τελευταίο Καστράτο» μία κατά την γνώμη μου καλή δουλειά, με την Ματσάγγου στον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο αν δεν απατώμαι και τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο εξαιρετικό ηθοποιό μας μάζεψε στο γραφείο του Βεργέτη, του παραγωγού και διάβασαν το σενάριο. Μπροστά μου. Δηλαδή φώναζε και τον σεναριογράφο και διαβαζαν το σενάριο οι ηθοποιοί σενάριο, προκειμένου να εξηγώ γιατί ο Καστράτο είναι και κάτι το οποίο δεν υπάρχει πλέον στην πραγματικότητα. Έπρεπε να εξηγήσω στην Λήδα περί τίνος επρόκειτο και προς τιμήν της με έπαιρνε και πολλές φορές τηλέφωνο και με ρώταγε αυτό έτσι, το άλλο, κλπ γιατί πραγματικά ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο, αλλά αυτό το έκανε ο Γιώργος Κορδέλλας τότε, δεν ξέρω αν το έκαναν και άλλοι σκηνοθέτες σίγουρα όμως όχι για σειρές των 150,200, 300 επεισοδίων διότι δεν προλαβαίνεις.
ΜΠ: Τέλεια λοιπόν, μάθαμε πολλά πράγματα και για το χώρο του σεναρίου και για το χώρο γενικότερα των τηλεοπτικών, κινηματογραφικών παραγωγών, θα αφήσουμε πάμε στο τελευταίο μισάωρο. Θα αφήσουμε το τελευταίο μισάωρο να μας πει ο Αλέξανδρος για την Λέσχη που μας είπε πριν από λίγο και για δράσεις που κάνει η Λέσχη, φαντάζομαι έχει να μας πει ενδιαφέροντα πράγματα, πάμε να ακούσουμε μουσική και επιστρέφουμε για να μάθουμε ακόμα περισσότερα πράγματα από τον Αλέξανδρο.
ΜΠ: Λοιπόν επιστρέψαμε εδώ στο Success Stories με το Μιχάλη Πεδιώτη σε μία κουβέντα πολύ ενδιαφέρουσα με τον Αλέξανδρο Κακαβά, συζητάμε για το χώρο του σεναρίου και το χώρο του κινηματογράφου, της τηλεόρασης. Είναι ευκαιρία όμως τώρα να μας πεις Αλέξανδρε για το κομμάτι της Λέσχης που αναφέραμε στην αρχή. Δράσεις της Λέσχης και γενικότερα και για νέους ανθρώπους που έχουν ενδιαφέρον, είτε για να γράψουν σενάριο, είτε έχουν κάτι έτοιμο είτε γράφουν βιβλία, δηλαδή πράγματα τα οποία μπορεί να βοηθήσουν και νέο κόσμο να εισέλθει στον κόσμο του σεναρίου που τον ενδιαφέρει το καλλιτεχνικό κομμάτι γενικότερα
ΑΚ: Η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος έχει την «Ημερίδα συγγραφής σεναρίου εκ διασκευής λογοτεχνικού έργου μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση, γιατί πάρα πολύς κόσμος από αυτούς που έρχονται να παρακολουθήσουν και πού πολλοί από αυτούς είναι μέλη της Λέσχης Τέχνης και Πολιτισμού της Ένωσης είναι άνδρες και γυναίκες που έχουν γράψει βιβλία. Διότι πάρα πολλά από τα μέλη έχουμε 550 μέλη αυτή τη στιγμή και είμαστε στα 2 μόλις χρόνια και έχουμε μέλη από όλη την Ελλάδα, αυτό είναι το σημαντικότατο. Πάρα πολύς κόσμος έχει γράψει ένα βιβλίο το οποίο θα ήθελε επειδή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να το αναθέσει σε ένα σεναριογράφο να του το διασκευάσουν να του κάνουν έστω τη Βίβλο που θα πάει σε έναν παραγωγό για να πάει τελικά στο κανάλι. Σου λέει μήπως μπορώ να κάτσω να το κάνω εγώ. Εάν ακούσω πέντε πράγματα και αν τα εμπεδώσω θα μπορέσω, διαβάζοντας και 2 - 3 βιβλία τα οποία υπάρχουν, γιατί έχουμε τα δύο βιβλία τα οποία η Ένωση προσφέρει δωρεάν από το site Bookstream.eu το πώς γράφουμε ένα σενάριο μικρού μήκους κινηματογραφικό ή πώς γράφουμε ένα τηλεοπτικό σενάριο.
ΜΠ: Το site ποιο είναι το δικό σας για να το πούμε και στον αέρα;
ΑΚ: Senariografoi.gr. Εκεί λοιπόν, είναι τα βιβλία, του Σωτήρη Πετρίδη, ο οποίος δίδασκε στο Αριστοτέλειο στο τμήμα Κινηματογράφου, Μέλος της Ένωσης, βραβευθείς κιόλας. Υπάρχει επίσης το βιβλίο «το σενάριο» του Σκρουμπέλου Θανάση επίσης μέλους, πρώην Αντιπροέδρου το οποίο αυτό βέβαια πρέπει να το αγοράσει γιατί είναι των εκδόσεων Τόπος το έχουμε κάνει μαζί βέβαια, αλλά το είχαμε τότε παραχωρήσει, τα δικαιώματα τα είχαμε παραχωρήσει στον εκδοτικό οίκο. Λοιπόν, πολλές από αυτές τις κυρίες και τους κυρίους που έχουν γράψει ένα βιβλίο, θέλουν να δοκιμάσουν τη τύχη τους μόνοι τους, επομένως ας παρακολουθήσουν αυτήν την ημερίδα που είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Διδάσκουν ο Ηλίας Φλωράκης που είναι ένας από τους καλύτερους εισηγητές, εν συνεχεία είναι ο πρώην επίσης διδάξας στο Αριστοτέλειο ο Στάθης Βαλούκος, ο οποίος είχε διατελέσει και Πρόεδρος, εξαιρετικός. Έχει γράψει μερικά βιβλία όπως «Το σενάριο», όπως «Την ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου» στις εκδόσεις Αιγόκερως του και βεβαίως εν συνεχεία θα μιλήσει ο Γιάννης Βολιώτης, που είναι το καινούργιο αστέρι της Ένωσης μετέχει στη σειρά «Πόρτο Λεόνε» το οποίο θα βγει τον Σεπτέμβριο -Οκτώβριο από το κανάλι Άλφα και στο τέλος λέω και εγώ μερικά πρακτικά πράγματα το πώς μπορεί να κινηθεί κάποιος στην αγορά προκειμένου να εξασφαλίσει αφενός μεν το ότι θα διαβάσει κάποιος γιατί είναι σημαντικό να διαβάσει κάποιος. Άμα δεν το διαβάσει, δεν υπάρχει, πρέπει να το διαβάσει και ας σου πουν ότι δεν είναι καλό, δεν έχει σημασία, πρέπει να το διαβάσει και ας το απορρίψουν. Η Λέσχη είναι παιδί μου, το μυαλό μου την γέννησε. Οφείλω να πω ότι δεν περίμενα ότι θα είχε τόση απήχηση. Στην αρχή είχαμε κάνει συντονιστικές σε πάρα πολλά μέρη, βεβαίως δυστυχώς, όπως γίνεται πάντοτε στην Ελλάδα, η επαρχία δεν άντεξε. Η Αθήνα αντέχει πάρα πολύ καλά, έχουμε μερικά εξαιρετικά στελέχη, όπως την Κατερίνα Καράμπελα, που είναι δημοσιογράφος, έχει το Life Speed, τη Βάσια Σκυλακάκη στην Κηφισιά, τη η Φωτεινή Σωτήρχου, που είχε την ιδέα του σχολικού διαγωνισμού, την οποία την ανέλαβε η Ένωση και την έχει κάνει πλέον ένα πάρα πολύ καλό γεγονός. Εφέτος μετείχαν πενήντα ένα σχολεία από όλη την Ελλάδα.
Έχουμε τους μονολόγους, οι οποίοι είναι δεκαπεντάλεπτοι, σε συνεργασία με το θέατρο Παραμυθίας της Αλμπέρτας Τσοπανάκη, μέλους της Ε.Σ.Ε. και με την συμβολή μελών της Λέσχης καθώς όπως είπα η Λέσχη είναι παιδί της Ένωσης. Δηλαδή περιλαμβάνεται στο καταστατικό της Ένωσης δεν είναι αυτόνομη ακόμα. Μακάρι να μπορέσει να γίνει αυτόνομη κάποια στιγμή, αλλά ακόμα συντηρείται από την Ένωση. Οι μονόλογοι είναι εξαιρετικοί, πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος γιατί έρχονται από όλη την Ελλάδα. Είχαμε έξι μονολόγους δεκαπεντάλεπτους στον τελικό και μόνο ένας είναι από την Αθήνα. Είχε έρθει ένας μαθητής 16 ετών, ΠαύλοςΤσακαλίδης, παρακαλώ, είχε πάρει ειδική άδεια, είχε έρθει με τη μαμά του, τον μπαμπά του, τον αδερφή του, τη γιαγιά του από την Ελευθερούπολη Καβάλας.
ΜΠ: Εξαιρετικό. Να πούμε τι χρειάζεται να κάνει ένας νέος δημιουργός, πως το κατοχυρώνει που το κατοχυρώνει.
ΑΚ: Στην Ένωση.
ΜΠ: Στην Ένωση;
ΑΚ: Η απλούστερη και φθηνότερη νομική υπηρεσία αυτή τη στιγμή κατοχύρωσης είναι της Ένωσης. Μπορούν να πάνε και σε συμβολαιογράφο φυσικά αλλά τα λεφτά είναι περισσότερα.
ΜΠ: Που αυτό είναι για κατοχύρωση μονάχα ενός γραπτού κειμένου ή για...
ΑΚ: Όχι όχι και για μουσική ακόμα.
ΜΠ: Α και για μουσική;
ΑΚ: Για τα πάντα.
ΜΠ: Είναι σημαντικό αυτό να το ξέρουν και οι άνθρωποι οι οποίοι δημιουργούν γενικότερα.
ΑΚ: Έχουμε πάρα πολύ κόσμο, ο οποίος κατοχυρώνει και μάλιστα οι διαγωνισμοί και θεάτρου, και στίχου και σεναρίου, τους οποίους κάνουμε είναι δώρο. Όποιος κατοχυρώνει έχει δικαίωμα να μετάσχει.
ΜΠ: Πολύ ενδιαφέρον αυτό.
ΑΚ: Δεν πληρώνουν για να μετάσχουν στον διαγωνισμό γιατί παλιότερα υπήρχε αυτή η εσφαλμένη εντύπωση. Όχι. Όποιος κατοχυρώνει και θέλει και επιθυμεί μπορεί να μετάσχει.
ΜΠ: Φαντάζομαι έχει κάποιο κόστος η κατοχύρωση.
ΑΚ: Η κατοχύρωση ξεκινάει νομίζω αν δεν απατώμαι από 31-32 δεν είμαι τώρα βέβαιος μέχρι 41 δεν έχει παραπάνω.
ΜΠ: Το οποίο είναι για πάντα ή είναι ανά έτος αυτό;
ΑΚ: Όχι για πάντα.
ΜΠ: Είναι για πάντα.
ΑΚ: Ναι ναι βέβαια φυσικά για αυτό λέω είμαστε πολλοί φθηνοί
ΜΠ: Σημαντικό αυτό σημαντικό και για όσους μας ακούνε και είναι για Ελλάδα ή καλύπτει και εξωτερικό.
ΑΚ: Όχι να εξηγήσω. Θα μπορούσε να καλύψει και το εξωτερικό, αλλά το κόστος προκειμένου, δηλαδή εμείς μπορούμε να δώσουμε το κωδικό, τον Ελληνικό κωδικό. Οιοσδήποτε κατοχυρώνει παίρνει έναν κωδικό από εκεί και πέρα όμως, αν τυχόν αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, ας πούμε στην Αμερική δεν μπορεί να κάνει κάτι από δω, γιατί αφενός μεν θα πρέπει να πάρει δικηγόρο Αμερικανό και θα χρειαστεί να μεταφραστεί το έργο και να αποδειχθεί ότι πραγματικά ήταν κατοχυρωμένο, είναι μπελάς. Εγώ προσωπικά κατοχύρωνα στην Αμερική, δηλαδή ότι ήταν Αγγλόφωνο το κατοχύρωνα σε ένα από τα 2 Guilds/ενώσεις των Αμερικανών είτε της Νέας Υόρκης είτε του L.A. Δεν είναι ακριβό. Αλλά εκεί πρέπει να ανανεώνεις ανά δεκαετία εαν θυμούμαι καλώς.
ΜΠ: Κατάλαβα άρα ουσιαστικά θέλει μια άλλη διαδικασία.
ΑΚ: Αν είναι Ελληνικό γιατί να το κατοχυρώσεις εκεί;
ΜΠ: Μπορεί να θέλουν να το κάνουν προσαρμογή σε κάποιο σε κάποιο ξένο σενάριο να το πάνε στο εξωτερικό να το…
ΑΚ: Αν το γράψουν στα Αγγλικά ναι, αλλά αν δεν είναι στα Αγγλικά…
ΜΠ: Να το μεταφράσουν στα Αγγλικά και να το πάνε, ας πούμε Netflix τα τηλεοπτικά όλα αυτά κανάλια που υπάρχουν.
ΑΚ: Ναι τότε καλό είναι να το κατοχυρώσουν σε ένα από τα Guilds τα Αμερικάνικα, κατά τη γνώμη μου.
ΜΠ: Τα οποία υπάρχουν αντίστοιχα Αμερικάνικα που κάνεις αυτή…
ΑΚ: Writer Guild of America, East και West.Το East είναι Νέα Υόρκη και το West είναι LA.
ΜΠ: Τέλεια λοιπόν, με αυτές τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες φτάσαμε στο τέλος της εκπομπής Αλέξανδρε νομίζω μάθαμε πολλά πράγματα. Είδαμε και πράγματα τα οποία πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει, αλλά είδαμε και διεξόδους που υπάρχουν δηλαδή και με την Ένωση, αλλά και με όλες τις ενέργειες που γίνονται βοηθάει πολύ κόσμο νέο να βρει πληροφορίες που δεν τις γνωρίζει ίσως.
ΑΚ: Και μετέχουν στους διαγωνισμούς.
ΜΠ: Και με τη Λέσχη που είπες.
ΑΚ: Εϊναι μεγάλη υπόθεση και ο διαγωνισμός ο σχολικός για τα παιδιά που είναι διασκευή Ελληνικού διηγήματος από αυτά που διδάσκονται, αλλά και ο μονόλογος που είναι 15 λεπτά, 15 λεπτά σημαίνει 2 σελίδες, 2 σελίδες μπορεί να γράψει ο οιοσδήποτε και εσύ μπορείς να γράψεις αν θέλεις και να τις ερμηνεύσεις. Να ανέβεις πάνω στο πάλκο και κατανικήσεις τον όποιο φόβο έχεις και να ερμηνεύσεις άλλωστε μπροστά σε μία επιτροπή τριών ατόμων θα ερμηνεύσεις, δε σε βλέπει κόσμος.
ΜΠ: Σωστά. Πολύ ωραία λοιπόν τελειώσαμε να σας ευχαριστήσω όλους που συντονιστήκατε στη σημερινή εκπομπή στο Success Stories. Να ευχαριστήσω και τον Αλέξανδρο, ευχαριστώ πολύ Αλέξανδρε για όλη την γνώση που μας μετέφερες, αλλά και για την κουβέντα που είχαμε.
ΑΚ: Εγώ ευχαριστώ Μιχάλη.
ΜΠ: Καλό βράδυ σε όλους, καλή συνέχεια στο πρόγραμμα του Άλιμος Webradio και ραντεβού την επόμενη Τρίτη. Καλό βράδυ καλό βράδυ γειά σας.
Συμμετέχοντα μέλη:
Αλέξανδρος Κακαβάς
Ενημέρωση: 14-07-2025
