EDITORIAL ΜΑΡΤΙΟΣ 2012
ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΜΟΝΟΣ ΨΑΧΝΕΙ...
Στις αρχές του Δεκεμβρίου 2010, γνωστός κινηματογραφιστής υποστήριζε με θέρμη το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο που θα εισηγείτο μετά από λίγες μέρες η Πέμη Ζούνη, εκ μέρους της κυβέρνησης, στην ολομέλεια της Βουλής. Μόλις είχαν ολοκληρωθεί οι συνεδριάσεις της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, όπου οι εκπρόσωποι των σωματείων, προσκεκλημένοι της Επιτροπής, είχαμε καταθέσει τις απόψεις μας και κάποιοι εξ ημών τις αντιρρήσεις μας. Στο πηγαδάκι που είχε σχηματιστεί έξω από την αίθουσα της Βουλής, ο εν λόγω κινηματογραφιστής αντιμετώπιζε την ψήφιση του νέου νόμου ως πανάκεια που θα επέφερε, κατά ένα μαγικό τρόπο, την περιβόητη ανάπτυξη στον ελληνικό κινηματογράφο. Αμφισβήτησα τον ενθουσιασμό του, ωστόσο του ευχήθηκα ειλικρινά να αποδειχθεί, για το καλό του κινηματογράφου, ότι έχει δίκιο.
Ενάμιση χρόνο μετά την ψήφιση του νόμου 3905 τα πράγματα δείχνουν απελπιστικά καθηλωμένα. Πόσο έχουν αλλάξει οι προοπτικές για τον ελληνικό κινηματογράφο; Έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης; Η επιστροφή του φόρου που θα αιμοδοτούσε την κινηματογραφική παραγωγή εφαρμόζεται και σε ποιό βαθμό; Τι γίνεται με το περίφημο 1,5%; Υφίστανται συνέπειες, όπως εξάλλου προβλέπει και ο νόμος, για εκείνους που δεν το εφαρμόζουν;Επένδυσαν μέχρι στιγμής ιδιώτες και πόσοι στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, μετά τη θέσπιση φορολογικών κινήτρων (tax shelter) για την ενίσχυση της κινηματογραφικής παραγωγής που προβλέπει ο αναπτυξιακός νόμος 3842/2010, ιδιαίτερα μάλιστα μετά και την ψήφιση της σχετικής υπουργικής απόφασης του περασμένου Ιουνίου; Τα παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό μέρος των ερωτημάτων που αναφύονται καθημερινά στο χώρο του κινηματογράφου.
Τι κάνει το Υπουργείο Πολιτισμού, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για όλα αυτά;Το ενδιαφέρον του υπουργού Πολιτισμού δείχνει να έχει σταματήσει στην ψήφιση του νόμου. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ως ο μοναδικός, κατά το νόμο, κρατικός φορέας πραγματοποίησης της κινηματογραφικής πολιτικής, δείχνει να έχει περιέλθει σε τροχιά αδράνειας. Και όσο για τους ένθερμους υποστηρικτές του κινηματογραφικού νόμου και φανατικούς πολέμιους κάθε άλλης φωνής, δείχνουν να έχουν χαθεί στην ομίχλη.
Ντίνος Γιώτης
