Η δημοσιογράφος Βίκυ Καποτά φιλοξενεί τον Πρόεδρο της Ε.Σ.Ε. Αλέξανδρο Κακαβά στην ΕΡΤ Βόλου
Συνέντευξη του Προέδρου της Ε.Σ.Ε. Αλεξάνδρου Κακαβά στην ΕΡΤ Βόλου με την δημοσιογράφο Βίκυ Καποτά.
ΒΚ: Και από τη ζωγραφική πάμε στα θεατρικά πράγματα, πάμε για λίγο στη θεατρική σκηνή, να σας πούμε πως η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος, έπειτα από την άκρως επιτυχημένη διεξαγωγή του Πρώτου και Δεύτερου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Πρωτότυπων Μονολόγων Επί Σκηνής, καθιέρωσε τον διαγωνισμό ως ετήσια πανελλήνια πολιτιστική εκδήλωση. Εξ ου και προκηρύσσει τον τρίτο, προσκαλώντας έτσι τους θιασώτες του ιδιαίτερου αυτού θεατρικού είδους από όλη την επικράτεια αλλά και το εξωτερικό να προσέλθουν και να παρουσιάσουν το έργο τους σε αυτό τον Τρίτο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Συγγραφής και Ερμηνείας Πρωτότυπων Μονολόγων Επί Σκηνής. Έχουμε ξαναμιλήσει κύριε Αλέξανδρε Κακαβά, Πρόεδρε της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και το βρήκαμε ιδιαιτέρως ενδιαφέρον.
ΑΚ: Βεβαίως έχουν ξαναμιλήσει και χαίρομαι να μιλώ μαζί σας και βεβαίως αγαπώ και τον Βόλο.
ΒΚ: Να είστε καλά. Είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα αυτά που μας λέτε.
ΑΚ: Ότι αγαπώ το Βόλο;
ΒΚ: Όχι μόνο και αυτό είναι καλό, αλλά και ότι καλείτε τον κόσμο να συμμετέχει σε αυτή αυτό το πανελλήνιο διαγωνισμό συγγραφής λίγο πολύ κάτι γράφουν όλοι, έτσι δεν είναι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι το έχουμε λιγάκι εδώ στην Ελλάδα δεν το έχουμε;
ΑΚ: Η ιδιαιτερότητα αυτού του διαγωνισμού είναι ότι μόνο ένας άνθρωπος ευρίσκεται επί σκηνής ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα. Δηλαδή ποιος θα ευρίσκεται δίπλα μας, εάν φοράμε μάσκες και τα λοιπά και βεβαίως ο περιορισμός της διάρκειάς ερμηνείας στα 15 λεπτά ώστε να καθίσταται εύκολο σε οιονδήποτε να γράψει ένα κείμενο και να το ερμηνεύσει ή να το δώσει σε έναν ηθοποιό να το ερμηνεύσει. 3-4 σελίδες ερμηνεύονται πολύ εύκολα. Προσέξτε, όχι ως προς την ποιότητα της ερμηνείας ως προς τη διάρκεια της ερμηνείας.
ΒΚ: Ναι, ναι, είναι λίγο ιδιαίτερο είδος ο μονόλογος, όπως και να΄χει.
ΑΚ: Για αυτό είπα ότι ως προς τη διάρκεια είναι εύκολος ο μονόλογος 15 λεπτών. Όχι ως προς την ποιότητα. Η ποιότητα εξαρτάται πάντοτε από τον άνθρωπο ο οποίος θα κληθεί να ερμηνεύσει τον συγκεκριμένο μονόλογο.
ΒΚ: Είναι ένα είδος συγγραφής ο μονόλογος που αφορά κυρίως εξωτερίκευση, έτσι δεν είναι κάτι που στερηθήκαμε και στη διάρκεια της πανδημίας, όπως λέτε και κοιτάξτε τώρα έγινε σημείο εκκίνησης δημιουργικότητας αυτή η πανδημία σε πολλές εκφάνσεις ξέρετε τέχνης μου λένε…
ΑΚ: Όχι, όχι. Δυστυχώς, όχι. Ακόμα βρισκόμαστε στα σπάργανα, δεν έχουμε συνέλθει ακόμα από την πανδημία και αναφέρομαι πάντα για τον χώρο μου. Δεν μιλώ γενικώς, δεν έχω άποψη για τα πάντα. Ο χώρος μας έχει πολλά σοβαρά προβλήματα, έχουμε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Η ακρίβεια έχει διαλύσει τον κόσμο. Δεν μπορεί να εξέλθει ένας άνθρωπος, μια οικογένεια και να πάει στο θέατρο με τις τιμές αυτές που έχουν τα θέατρα. Θα μου πείτε πώς θα επιβιώσουν οι δημιουργοί, οι καλλιτέχνες; Ας περιοριστούν οι σκηνές ας ανεβαίνουν λιγότερα έργα, έχουμε και μια τάση εδώ πέρα στην Ελλάδα του πλεονασμού, δηλαδή ο καθένας θέλει να ανεβάζει ένα έργο, δεν γίνεται. Είμαστε μια μικρή χώρα. Δεν αντέχουμε.
ΒΚ: Ναι ναι ναι λέτε δεν αντέχουμε τόσες σκηνές.
ΑΚ: Εννοείται και δυστυχώς το κράτος, αντί να περιορίζει, αυξάνει. Δηλαδή θέλω να πω ότι επιχορηγεί συνεχώς, ενώ πρέπει να περιορίζει. Ας δίνει περισσότερα χρήματα σε λιγότερους. Ας βρει ένα τρόπο να είναι επιλεκτική. Ας το προσέχουν λίγο αυτό. Δεν μιλώ για σήμερα. Μιλώ γενικώς. Θα έπρεπε να είμαστε φειδωλοί στη διάθεση του δημοσίου χρήματος. Άλλωστε υπάρχουν και σοβαρότερα προβλήματα από το κατά πόσον θα ανέβουν μία ή δύο θεατρικές παραστάσεις. Θα γίνουν μία ή δύο ταινίες για να μην αδικώ το θέατρο, δηλαδή που άλλωστε αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από ότι ο Ελληνικός κινηματογράφος.
ΒΚ: Ναι, ναι, αντέχει ακόμη.
ΑΚ: Βέβαια έχουμε και πολύ καλούς ηθοποιούς στο θέατρο. Ατυχώς δεν έχουμε κινηματογραφική παιδεία χρόνια. Αγωνιζόμαστε χρόνια τώρα, λέγαμε, θα κάνουμε ακαδημία κινηματογράφου που δεν έγινε. Και θα συνεχίσουμε να πορευόμεθα μοναχοί στον δρόμο προς το φως, τον οποίο δεν θα βρίσκουμε ποτέ βέβαια αλλά δεν έχει σημασία.
ΒΚ: Αυτό όμως το κάλεσμα που απευθύνετε εσείς είναι μια διέξοδος στις δύσκολες εποχές που διανύουμε.
ΑΚ: Είμαι πολύ χαρούμενος, διότι πραγματικά η ανταπόκριση, ασχέτως του αν τελικώς ήρθαν 160 ή 170 άτομα, θυμάμαι πέρσι, είναι ότι είναι πολύ περισσότερα άτομα, απλώς μερικοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα οικονομικό. Δηλαδή, ενώ θα έπρεπε οι δήμοι, το είχα ξαναπεί βέβαια, τώρα έχουν αλλάξει οι δήμαρχοι και με τους καινούργιους δημάρχους δεν έχω συζητήσει αλλά με τους παλιούς δημάρχους είχα πει ας δώσετε ένα εισιτήριο τρένου ή λεωφορείου να έρθει να μείνει ένα βράδυ στην Αθήνα ένας άνθρωπος. Δηλαδή εντάξει δεν στοιχίζει κάτι στο δήμο. Είναι ασήμαντα ποσά. Εδώ πέρα γίνεται σπατάλη δημόσιου χρήματος για πράγματα τα οποία είναι ανούσια. Για να βάλουμε δύο γλάστρες ή για να διαπλατύνουμε τα πεζοδρόμια, δηλαδή πράγματα τα οποία δεν έχουν καμία χρησιμότητα στη ζωή ενός ανθρώπου, μα καμία.
ΒΚ: Εντάξει, ο πολιτισμός ήταν πάντα ένα παιδί στερημένο γενικά, έτσι δεν είναι;
ΑΚ: Ακριβώς το είπατε πάρα πολύ ωραία και ειδικά ο Βόλος που είναι υπό την αιγίδα του, γιατί δεν ξέρω αν το ξέρετε είναι υπό την αιγίδα του Δήμου Βόλου ο διαγωνισμός και μάλιστα επί κυρίου Μπέου.
ΒΚ: Θυμάμαι ότι είχαμε ξαναμιλήσει ναι, αλλά δεν είχε συσταθεί επιτροπή, τι είχε γίνει;
ΑΚ: Δεν θυμαμαι. Είχε συσταθεί επιτροπή, απλώς δεν ξέρω τι έγινε ακριβώς γιατί και εγώ δεν μπορούσα λόγω της πανδημίας να έρθω. Δηλαδή είχαμε και την ατυχία. Νομίζω ότι δεν υπήρχαν συμμετοχές.
ΒΚ: Ναι, ναι μας ανέκοψε και η πανδημία εχετε δίκιο σε αυτό.
ΑΚ: Όλο αυτό δημιούργησε αρκετά προβλήματα, αλλά άλλες πόλεις κινήθηκαν. Η Λάρισα, ας πούμε, οι Λαρισαίοι κινήθηκαν πάρα πολύ, σωστά. Το λέω επειδή είναι Θεσσαλία, μπορώ να πω και για την Θεσσαλονίκη, αν θέλετε.
ΒΚ: Ναι ναι και Τρίκαλα βλέπω εδώ.
ΑΚ: Γείτονες σας. Κινήθηκε πάρα πολύ καλά το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λάρισας, δηλαδή έκανε ότι έπρεπε να κάνει και ήρθαν δύο εξαιρετικοί μονόλογοι στους ημιτελικούς. Μάλιστα η περσινή νικήτρια, δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει, έλαβε το βραβείο εξ ημισείας. Η μία νικήτρια ήταν από τη Λάρισα. Η Ευαγγελία Τσιγάρα είναι συγγραφέας και κατοικεί στη Λάρισα. Ο άλλος νικητής Αθανάσιος Κουτρούλης ήταν από την Χαλκιδική. Αυτό με χαροποιεί, διότι καταδεικνύει ότι η επαρχία, εάν της δοθούν οι ευκαιρίες, εάν της δοθούν τα κίνητρα, μπορεί πράγματι να παράγει.
ΒΚ: Έτσι να παράγει και να διακριθεί.
ΑΚ: Ας παράγει. Το σημαντικό να παράγουμε. Αν παράγουμε οι διακρίσεις θα έρθουν. Το θέμα ότι δεν επιτρέπουμε στην επαρχία να παράγει, δεν την βοηθούμε. Το λέω χρόνια, έχω γίνει κακός με κυνηγούν όλοι στην Αθήνα με δείρουν, ας με δείρουν, δε με πειράζει, εγώ θα επιμένω.
ΒΚ: Ποιος είναι ο σκοπός λοιπόν της φετινής διοργάνωσης; Πάμε να θυμίσουμε μερικά πράγματα ώστε να παρακινήσουμε για συμμετοχή τον κόσμο.
ΑΚ: Κοιτάξτε, το βασικότερο από όλα είναι ότι ο οποιοσδήποτε που αυτή τη στιγμή αισθάνεται την ανάγκη να εκφραστεί ενώπιον κάποιου περιορισμένου κοινού, να μην αισθάνεται φόβο, η ανασφάλεια που προξενεί το ευρύ κοινό, διότι αυτή η παρουσίαση του μονολόγου θα γίνει ενώπιον μιας κριτικής επιτροπής τριών, μόνον, ατόμων. Εάν ο συγγραφέας δεν ερμηνεύσει ο ίδιος, εαν έχει ηθοποιό, θα παρίστανται 5 άτομα, δηλαδή ένας που ερμηνεύει 4 που παρακολουθούν, δηλαδή είναι εύκολο για έναν άνθρωπο να αντιμετωπίσει αν θέλετε τα βλέμματα 4 θεατών. Δεν έχει τη δυσκολία του πλήθους.
ΒΚ: Ναι, ναι, από τη σκηνή το καταλαβαίνω, το καταλαβαίνω.
ΑΚ: Μπορεί να υποστεί τρακ, να υποστεί έναν κλονισμό, να νιώσει ανασφάλεια. Το έχω δει και το είδα εγώ το είδα βέβαια στους τελικούς γιατί εγώ δεν αναμειγνύομαι καθόλου ούτε στους προκριματικούς ούτε στους ημιτελικούς, αλλά το είδα στους τελικούς και είδα τι ωραία που ερμήνευσαν τα παιδιά αυτά διότι μερικά ήταν και παιδιά. Τι ωραία που ερμήνευσαν μπροστά σε ένα κοινό πλέον γιατί είχαν ήδη ερμηνεύσει άλλες 2 φορές σε προκριματικούς και ημιτελικούς και είχαν πάρει τον αέρα και όταν άνοιξαν οι πόρτες του Θεάτρου Παραμυθίας, με το οποίο συνεργαζόμαστε, με την Αλμπέρτα Τσοπανάκη που είναι και μέλος της Ένωσης άλλωστε Σεναριογράφων, παρευρίσκονταν ως θεατές 50 - 60 άτομα, και μάλιστα φίλα διακείμενο κοινό γιατί ήταν κοινό το οποίο ήταν είτε συγγενικό είτε φιλικό προς τους διαγωνιζόμενους.
ΒΚ: Τι καλούνται να παρουσιάσουν; κάτι προσωπικό τους προφανώς. Κάτι που τους εκφράζει, τους ανησυχεί, τους απασχολεί.
ΑΚ: Το πιο εύκολο για αυτούς θα ήταν να περιγράψουν κάτι προσωπικό όπως είπατε, κάτι βιωματικό, μια εμπειρία, μια εμπειρία από τα παιδικά τους χρόνια, από τα εφηβικά τους ή ίσως και ακόμα και από σήμερα. Είναι εύκολο, ξαναλέω. Είναι πολύ ευχάριστο και ευχάριστο και εύκολο.
ΒΚ: Για 15 λεπτά, 15 λεπτά διάρκεια.
ΑΚ: Μα για αυτό ακριβώς είναι ευχάριστο. Προσέξτε 15 λεπτά επί σκηνής που σημαίνει ότι μπορεί το κείμενο να είναι μικρό και σύντομο. Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να παραμείνουν επί σκηνής 15 λεπτά μπορεί να μείνουν 5. Η νικήτρια από την Καρδίτσα, να και άλλη που είχε κερδίσει από Θεσσαλία, πρόπερσι, το δεύτερο βραβείο ήταν νεαρή φοιτήτρια από την Καρδίτσα που είχε ένα κείμενο μιας σελίδας. Ούτε μιας σελίδας. Τρεις παράγραφοι ήταν όλο το κείμενο. Αλλά εξαιρετική ερμηνεία.
ΒΚ: Αλλά ήταν η ερμηνεία του, ο τρόπος, ο τρόπος που το απέδωσε έτσι.
ΑΚ: Ακριβώς. Και πέρσι ο νεαρός που πήρε το βραβείο ερμηνείας ήταν λόγω του τρόπου που παρουσίαζε το κείμενο. Ήταν συναρπαστικός. Για αυτό λέω υπάρχει δυνατότητα τόσο όσον αφορά το κείμενο, αλλά και όσον αφορά την ερμηνεία, ο συνδυασμός, αν θέλετε και των δύο στοιχείων, μπορεί πραγματικά να αποφέρει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, προσεξτε τι λέω, ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
ΒΚ: Ναι, είναι πολύ σημαντικό.
ΑΚ: Είναι και μια αρχή. Για τους ερασιτέχνες, για τους ανθρώπους οι οποίοι είναι είτε νεαροί σε ηλικία, είτε ερασιτέχνες και θα ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικώς είναι μια πάρα πολύ καλή δοκιμασία.
ΒΚ: Μάλιστα, υπάρχει ενδιαφέρον για φέτος και μέχρι πότε μπορούν ακόμη να υποβάλλουν αιτήσεις;
ΑΚ: Έχουμε διορία μέχρι το τέλος Μαρτίου. Φυσικά υπάρχει ενδιαφέρον. Συνέχεια με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτούν λεπτομέρειες. Το κακό, πάντως είναι ότι δεν διαβάζουμε αυτά τα οποία αναφέρονται στην προκήρυξη ή αν θέλετε προτιμούν να τα ακούν. Δεν έχω πάντως πρόβλημα να με παίρνουν τηλέφωνο όλοι και όλες που θέλουν επεξηγήσεις.
ΒΚ: Ναι, είναι καλύτερα ξέρετε να μας τα λέτε λίγο και να μας διευκρινίζετε από το να πάρουμε τώρα και εμείς να διαβάσουμε το δελτίο Τύπου, είναι πιο ωραίο, έτσι γίνεται μια συζήτηση δεν είναι καλύτερο τι λέτε; Χώρια που βρισκόμαστε μια φορά το χρόνο μια χαρά το πάμε νομίζω εγώ κύριε Κακαβά πολύ ωραία και είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μας λέτε αλλιώς τα ακούει κάποιος.
ΑΚ: Υπάρχουν και οι υπόλοιποι διαγωνισμοί βέβαια οι ανώνυμοι. Του θεατρικού έργου σε συνεργασία με το ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και του σεναρίου, όπου επίσης έχει μετέχει αρκετός κόσμος. Ιδίως στα θεατρικά των 30 σελίδων και στα μικρού μήκους τσενάρια μετέχει πάρα πολύ κόσμος και επίσης στο στίχο. Δεν τον περιμέναμε. Όταν παρουσιάσαμε για πρώτη φορά πριν από 6 χρόνια, σε συνεργασία με τους Γιώργο Αλτή και Θανάση Συλιβό, το διαγωνισμό στίχου δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα τύγχανε τόσης ανταπόκρισης. Ίσως επειδή μελοποιούμε τα βραβεία…
ΒΚ: Μα για αυτό ξεκινήσαμε έτσι γράφουμε οι Έλληνες, μας αρέσει, ασχολούμαστε.
ΑΚ: Και θα συνεχίσουμε να γράφουμε είναι μια δημιουργική διέξοδος, πάρα πολύ ευχάριστη, ατομική και δεν έχει κόστος. Δεν στοιχίζει και θα ήθελα κάποια στιγμή να φανεί ο Βόλος. Έχω ζήσει υπέροχα στο Βόλο. Εγώ προσωπικά έχω εξαιρετικές εμπειρίες.
ΒΚ: Λοιπόν καλά τα λέτε και ο Βόλος μας ακούει, μπορεί να μπει στη διεύθυνση www.senariografoi.gr
AK: Kαι αν μπει μέσα στην προκήρυξη ούτως ή άλλως θα δει ότι μέσα στο site υπάρχει το τηλέφωνό μου. Δεν είναι κρυφό το τηλέφωνό μου, το κινητό μου υφίσταται. Πάρτε τηλέφωνο. Αν έχετε μια απορία δεν πειράζει, ακόμα και εάν είναι μια απορία που δεν θα έπρεπε να την έχετε. Δεν πειράζει. Το τηλέφωνο υπάρχει στην προκήρυξη. Υπάρχει το 6932089819 ακριβώς για να μπορούν να τηλεφωνούν.
ΒΚ: Από εκεί το βρήκαμε και εμείς . Γιατί μας ακούν.
Ακ: Δεν ενοχλούν. Υπάρχει μια τάση από τους επαΐοντες γενικώς να μην αρέσκονται να συνομιλούν με το κοινό. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να συνομιλώ το κοινό. Μου αρέσει, θέλω να με ρωτούν.
ΒΚ: Έχετε μια πολύ ωραία φωνή, εγώ θα το πω και αυτό. Έτσι κύριε Κακαβά και πολύ καλά κάνατε και σας αρέσει να συνομιλείτε και έτσι πρέπει να κάνουμε και να ενθαρρύνουμε, έτσι δεν είναι; Εφόσον καλούμε να συμμετέχουν, πρέπει να ενθαρρύνουμε.
ΑΚ: Συμφωνώ απόλυτα και για αυτό εκτιμώ πολύ αυτό που κάνετε εσείς κυρία Καποτά διότι είναι σημαντικό το ότι τηλεφωνείτε προκειμένου να επικοινωνήσετε, για ένα θέμα το οποίο αφορά πολύ κόσμο. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής ούτε εσείς ούτε εγώ έχουμε σχέση με αυτό με την έννοια ότι δεν θα μετάσχουμε στο διαγωνισμό, αλλά επιθυμούμε να συμβάλουμε ώστε ο κόσμος που ενδιαφέρεται να μπορέσει να επωφεληθεί.
ΒΚ: Ακριβώς, ακριβώς και όταν μάλιστα γνωρίζουμε κύριε Κακαβά πως υπάρχει και εδώ στην πόλη μας, στον Βόλο, όπως και εσείς το είπατε, υπάρχει κόσμος που μπορεί, που μπορεί να κάνει πράγματα, γιατί να μην τα επικοινωνήσει και διαφορετικά;
ΑΚ: Να σας πω κάτι, το οποίο δεν ξέρω αν το θυμόσαστε. Προ πανδημίας η κάτοικος Βόλου, κυρία Αννα Σπύρου που είναι πλέον μέλος της Ένωσης, η οποία έχει πάει στην Αμερική είχε οργανώσει ένα σεμινάριο συγγραφής σεναρίου, μια ημερίδα. Ανέβηκαμε, με το αυτοκίνητο από την Αθήνα μαζί με τον Πάνο Κοκκίδη, έναν άλλον πολύ καλό σεναριογράφο ο οποίος έχει αποσυρθεί πλέον και παραδώσαμε αυτή την ημερίδα από το πρωί μέχρι το βράδυ σχεδόν. Διανυκτερεύσαμε στο Βόλο γιατί το επόμενο πρωί απαντήσαμε σε ερωτήματα, ξέρετε πόσος κόσμος είχε γεμίσει τον κινηματογράφο Απολλων αν θυμάμαι καλά.
ΒΚ: Το Αχίλλειο;
ΑΚ: Το Αχίλλειο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσος κόσμος είχε προσέλθει, το έχω καταγεγραμμένο. Πρέπει να είχαν έρθει 75 - 80 άτομα ίσως και παραπάνω.
ΒΚ: Μα ναι, υπάρχει σας λέω γι'αυτό υπάρχει ανταπόκριση για αυτό κάνουμε και αυτές τις εκπομπές. Ώστε να συμμετέχουν οι Βολιώτες που μας ακούν και θέλουν στον Τρίτο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Συγγραφής και Ερμηνείας Πρωτότυπου Μονόλογου επί Σκηνής είπαμε αυτά που έπρεπε να πούμε εμείς, κύριε Αλέξανδρε Κακαβά σωστά;
ΑΚ: Όλα τα είπαμε.
ΒΚ: Όλα τα είπαμε και τα είπατε εσείς ακόμη καλύτερα.
ΑΚ: Μπορείτε να με αποχαιρετήσετε αν θέλετε.
ΒΚ: Είστε πολύ καλός. Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ.
ΑΚ: Χάρηκα που σας ξανάκουσα κυρία Καποτά.
ΒΚ: Θα ευχηθώ ένα όμορφο σαββατοκύριακο και εδώ είμαστε θα τα ξαναπούμε. Να είστε καλά. Γεια σας.
ΑΚ: Αντίο σας.
Ενημέρωση: 15-03-2024
