Έρευνα για τη διανομή ευρωπαϊκών ταινιών στην Αμερική
Στις 13 Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια της έκθεσης MIFED 2004, παρουσιάστηκαν τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας που έκανε το MEDIA Salles για τη διανομή των ευρωπαϊκών ταινιών στη Βόρεια Αμερική και τον Καναδά.
Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της πολύ ενδιαφέρουσας αυτής έρευνας, η αδυναμία του συστήματος διανομής αποτελεί τον βασικό περιορισμό για την κυκλοφορία των ευρωπαϊκών ταινιών στη διεθνή αγορά.
Η Βόρεια Αμερική θεωρείται το σημαντικότερο κομμάτι της διεθνούς κινηματογραφικής αγοράς για δύο λόγους: εξαιτίας του μεγέθους της αφενός (περισσότερα από 1.700 εκατ. εισιτήρια πουλήθηκαν το 2002), και του γεγονότος ότι μια ταινία που παίζεται στη Βόρεια Αμερική γίνεται το κέντρο της προσοχής και μπορεί μετά εύκολα να φτάσει στον υπόλοιπο κόσμο, αφετέρου.
Η έρευνα του MEDIA Salles μελετά όλες τις ευρωπαϊκές ταινίες που διανεμήθηκαν στην Αμερική και τον Καναδά τα έτη 2001, 2002 και 2003. Τα πρώτα αποτελέσματα αφήνουν να διαφανεί μια σαφής τάση σχετικά με την εθνικότητα των ταινιών και τα κύρια μοντέλα διανομής.
Οι ταινίες που προέρχονταν από χώρες της Δυτικής Ευρώπης έκαναν σταδιακά όλο και λιγότερα εισιτήρια από χρόνο σε χρόνο, παρά τον σταθερό αριθμό αυτών των ταινιών που διανεμήθηκαν και τα τρία χρόνια που μελετήθηκαν. Παρατηρήθηκε επίσης διαφορά στον αριθμό εισιτηρίων μεταξύ ταινιών που σχετίζεται άμεσα με το αν οι ταινίες ήταν εξ ολοκλήρου εθνικές παραγωγές, ευρωπαϊκές συμπαραγωγές ή συμπαραγωγές ευρωπαϊκών χωρών με την Αμερική: Οι εθνικές συμπαραγωγές παρουσιάζουν αστάθεια στον αριθμό των εισιτηρίων από χρόνο σε χρόνο, οι ευρωπαϊκές συμπαραγωγές παρουσιάζουν μια σταθερή αύξηση από χρόνο σε χρόνο, ενώ οι συμπαραγωγές ευρωπαϊκών χωρών (ως κύριοι παραγωγοί) με την Αμερική παρουσιάζουν πτώση. Αντίθετα, οι αμερικανικές συμπαραγωγές (ως κύριοι παραγωγοί) με ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζουν αύξηση στον αριθμό εισιτηρίων από χρόνο σε χρόνο.
Σχετικά με τη διανομή ευρωπαϊκών-αμερικανικών (όπου ο κύριος παραγωγός είναι Ευρωπαίος) συμπαραγωγών στην Αμερική, εντοπίστηκε η δημιουργία τριών μοντέλων διανομής:
1. Η εξαιρετικά ευρεία διανομή των μέιτζορ (όπως η Universal Pictures και η MGM), έφερε τις ευρωπαϊκές ταινίες στο «WPR-Widest Point of Release», δηλαδή στο ευρύτερο δυνατό σημείο διανομής, με 1.175 αίθουσες. Ο αριθμός των ταινιών που διανεμήθηκαν, ωστόσο, παραμένει εξαιρετικά χαμηλός (μόνο 6 το 2003).
2. Η ευρεία διανομή των μικρών μέιτζορ (όπως η Miramax, η Fox Searching Pictures και η Sony Pictures Classics), παρουσίασε πτώση (από 27 ταινίες το 2001 σε 20 το 2003). Κατά μέσο όρο, οι τανίες αυτές παίχτηκαν σε 279 αίθουσες, με μια σημαντική διαφορά, όμως: οι ταινίες που είχαν γυριστεί στην αγγλική γλώσσα παίχτηκαν σε 405 αίθουσες, ενώ εκείνες που χρειάστηκε να έχουν αγγλικούς υπότιτλους μόνο σε 100 αίθουσες.
3. Η διανομή από ανεξάρτητες εταιρείες (όπως η New Yorker Films, η Lions Gate Films και η Wellspring Media), επέτρεψε σε έναν διαρκώς αυξανόμενο αριθμό ταινιών να φτάσει στις αμερικανικές αίθουσες (61 ταινίες το 2001, 66 ταινίες το 2002, 76 ταινίες το 2003), σε περιορισμένο αριθμό αιθουσών, ωστόσο.
Συμπερασματικά, ενώ οι αμερικανικές-ευρωπαϊκές συμπαραγωγές που είναι γυρισμένες στην αγγλική γλώσσα, γενικά διανέμονται από τις μέιτζορ εταιρείες διανομής και ακολουθούν το μοντέλο διανομής των μεγάλων αμερικανικών παραγωγών, οι ευρωπαϊκές ταινίες διανέμονται από τις μικρές μέιτζορ και τις ανεξάρτητες εταιρείες διανομής και έχουν πιο περιορισμένη διανομή, η οποία μάλιστα εξαρτάται από τη γλώσσα παραγωγής τους και από το αν χρειάζονται ή όχι υπότιτλους.
Η έρευνα θα συνεχιστεί με στόχο να ξεκαθαριστεί αν, λαμβάνοντας υπόψη το διαχωρισμό της γλώσσας παραγωγής (αγγλικά ή άλλη γλώσσα), υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα διανομής ευρωπαϊκών ταινιών στη Βόρεια Αμερική, ανάλογα με τη χώρα παραγωγής τους. Με βάση τα αρχικά αποτελέσματα, διαφαίνεται ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ της διανομής αποκλειστικά εθνικών ταινιών (μη αγγλικών), βρετανικών παραγωγών, γαλλικών παραγωγών και ευρωπαϊκών συμπαραγωγών.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του MediaDesk Hellas
25.10.2004
