ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ

Σε δημόσια διαβούλευση fast track 9 ημερών στο Διαδίκτυο προχωράει το Υπουργείο Πολιτισμού με το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο.

Τα σωματεία της κινηματογραφικής κοινότητας χαρακτηρίζουν το νομοσχέδιο Γερουλάνου αντιδημοκρατικό και άκρως μεροληπτικό, που διαμορφώνει ένα αδιαφανές πελατειακό σύστημα, ελεγχόμενο πλήρως από τον εκάστοτε υπουργό.

Στην ανακοίνωση που υπογράφουν η Εταιρεία Σκηνοθετών, η Ένωση Σεναριογράφων, η Ένωση Τεχνικών, το Σωματείο Ηθοποιών, η Ένωση Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών, ο Σύνδεσμος Παραγωγών Κινηματογράφου-Τηλεόρασης και Βίντεο, η Ομοσπονδία Αιθουσαρχών, το Σωματείο "μικρό", το studio Παράλληλο Κύκλωμα και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος αναφέρονται τα εξής:

 

"Το Υπουργείο Πολιτισμού και ο υπουργός Παύλος Γερουλάνος με τους μυστικοσυμβούλους του, λειτουργώντας εν κρυπτώ και παραβύστω, έφτιαξαν ένα αντι-δημοκρατικό και άκρως μεροληπτικό νομοσχέδιο, αγνοώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού σινεμά, την ίδια την κινηματογραφική κοινότητα, ακόμα και το θεσμοθετημένο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του ΥΠ.ΠΟ.T.

 

Να το πούμε εξ αρχής: το παρόν νομοσχέδιο "φωτογραφίζει" προκλητικά τα συμφέροντα μιας κλειστής ομάδας.

 

Η αναγκαιότητα για αλλαγή και εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου του 1986 (νόμος της Μελίνας που χάρη σ’αυτόν μπήκαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου στην Ελλάδα και το εξωτερικό) χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή για να προωθηθούν στενά συμφέροντα. Η επίκληση μάλιστα στο συναίσθημα των νεώτερων κινηματογραφιστών, που διψούν για δημιουργία, ήταν μέρος αυτής της μεθόδευσης.

 

Το Υπουργείο Πολιτισμού αντί να δημιουργήσει ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο μακράς πνοής για την ανάπτυξη του κινηματογράφου, ταυτίστηκε συγκυριακά με απόψεις της εν λόγω ομάδας, που υποστηρίζουν στην ουσία ένα αδιαφανές πελατειακό σύστημα, ελεγχόμενο πλήρως από τον εκάστοτε υπουργό.

 

Ο υπουργός κ. Παύλος Γερουλάνος, στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το προτεινόμενο σχέδιο, χρησιμοποιώντας με επιτηδειότητα την τέχνη του ευφημισμού, καταφέρνει να παρουσιάσει:

 

• την εγκαθίδρυση της αδιαφάνειας, με την κατάργηση κάθε ελέγχου, ως διαφάνεια
• τη χειραγώγηση από το κράτος, με τον καθολικό διορισμό των αρεστών στα ΔΣ, ως αξιοκρατία
• την αποβολή των αιρετών της κινηματογραφικής κοινότητας από κάθε εκπροσώπηση ως αποτελεσματικότητα

 

Έτσι αυτό που παρουσιάζεται ως διαφάνεια είναι σκοτεινό παρασκήνιο, αυτό που παρουσιάζεται ως αξιοκρατία είναι ρουσφετολογικός διορισμός και αυτό που παρουσιάζεται ως αποτελεσματικότητα είναι κρατική γραφειοκρατία.

 

Το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά έθετε «ως ουσιώδεις προϋποθέσεις του νέου αυτού αναπτυξιακού πλαισίου την αύξηση των πόρων και την καθιέρωση στέρεων θεσμών και διαδικασιών οικονομικού ελέγχου και κοινωνικής λογοδοσίας".

Ωστόσο, το παρόν νομοσχέδιο κινείται ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφού:

 

Α. Καταστρατηγεί την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελευθερία της Τέχνης.

Η συνταγματική επιταγή «Η Κινηματογραφική Τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με το Σύνταγμα» που υπάρχει στον παρόντα Νόμο, παραλείπεται στο προτεινόμενο νομοσχέδιο.

Το περιεχόμενο της καλλιτεχνικής δημιουργία και του κινηματογραφικού έργου που ανήκει στους δημιουργούς, τώρα γίνεται υποχείριο του Υπουργού με συνέπεια το Κράτος να αναγορεύεται σε υπέρτατο κριτή και διαμορφωτή της κινηματογραφικής τέχνης, αντί να την ενισχύει.

Και αυτό επιχειρείται στο παρόν νομοσχέδιο:

• με τον ασφυκτικό έλεγχο της κινηματογραφικής παραγωγής από το κράτος, μέσω του εξ ολοκλήρου διοριζόμενου διοικητικού συμβουλίου του ΕΚΚ
• με την συγκέντρωση υπερεξουσιών στο πρόσωπο του Γενικού Διευθυντή (χωρίς καν να καθορίζονται τα τυπικά του προσόντα)
• με τον εξοβελισμό των αιρετών της κινηματογραφικής κοινότητας από κάθε εκπροσώπηση
• με την υπέρμετρη αύξηση των λειτουργικών εξόδων, με την δημιουργία τεσσάρων νέων Διευθύνσεων, Διευθυντών, Συμβούλων κ.λ.π.

 

Β. Δεν διασφαλίζει τη σταθερή ροή πόρων:

 

από την εφαρμογή του 1,5% από τα κανάλια, προς την κινηματογραφική παραγωγή. Συγκεκριμένα η βαθειά ένδεια των πόρων, για την οποία κάνει λόγο η αιτιολογική έκθεση, δεν οφείλεται στην έλλειψη της βούλησης του νομοθέτη, αλλά στην έλλειψη πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή του νόμου από πλευράς κράτους. Επί είκοσι χρόνια οι εταιρίες των τηλεοπτικών ιδιωτικών σταθμών δεν αποδίδουν το 1,5% στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών χωρίς καμία επίπτωση στη λειτουργία τους από την παράβαση του Νόμου. Γιατί να το κάνουν τώρα με έναν νέο τόσο ασαφή και ελαστικό νόμο που δεν προβλέπει κυρώσεις για την μη εφαρμογή του και παραγράφει χρέη είκοσι χρόνων των καναλιών;

 

με την επιστροφή του ειδικού φόρου δημοσίων θεαμάτων: Δεν διασφαλίζονται πόροι εάν δεν υπάρχουν εισιτήρια από τις ελληνικές ταινίες, ο δε τρόπος είσπραξης και κατανομής του δεν καθορίζεται πουθενά αλλά παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.

 

Γ. Δεν εγγυάται θεσμούς οικονομικού ελέγχου και λογοδοσίας

Η μετατροπή της Α.Ε. Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου καταργεί τις Διατάξεις Δημοσιότητας στις οποίες, ως Α.Ε., ήταν υποχρεωμένο μέχρι σήμερα και δημιουργεί σοβαρά οικονομικά και νομικά προβλήματα, σε αντίθεση με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες περί διαφάνειας.

 

Δ. Ακυρώνει ή υποβαθμίζει δοκιμασμένους θεσμούς, όπως:

• τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του ΥΠΠΟ
• τα Περιφερειακά Φεστιβάλ
• την Ταινία μικρού μήκους
• το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του ΥΠΠΟ
• την Ταινιοθήκη Ελλάδος
• το Μουσείο Κινηματογράφου
• Τις Κινηματογραφικές Λέσχες

 

Ε. Δεν προνοεί για καθοριστικές παραμέτρους , όπως:

• Την επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας στις νέες αφηγήσεις του κινηματογράφου
• Την ανάπτυξη του σεναρίου, ως θεμελιώδους προϋπόθεσης της κινηματογραφικής τέχνης
• Την καθιέρωση και τον εμπλουτισμό της κινηματογραφικής παιδείας
• Τέλος από πουθενά δεν αποδεικνύεται η αύξηση θέσεων εργασίας όπως ισχυρίζεται η εισηγητική έκθεση.

Καλούμε την κινηματογραφική κοινότητα, τις προσωπικότητες από το χώρο του πολιτισμού, τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ένα νομοσχέδιο-τροχοπέδη και να συνηγορήσουν υπέρ μιας πραγματικά ανοικτής και δημοκρατικής διαβούλευσης μεταξύ δημιουργών του Κινηματογράφου και Πολιτείας που θα οδηγήσει σε έναν αναπτυξιακό και δημοκρατικό νόμο για την ελληνική κινηματογραφία.

Η διαδικασία fast track της Δημόσιας Διαβούλευσης του Νομοσχεδίου, μόνο για 9 μέρες, είναι σαφής παρωδία του θεσμού του open government και της Δημόσιας Διαβούλευσης με την ανάρτηση του Νομοσχεδίου στο Διαδίκτυο και κατά παράβαση των πρωθυπουργικών εντολών για διαφάνεια και ανοικτή διακυβέρνηση".

Ενημέρωση: 26-10-2010

---