Το μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος, Παναγιώτης Ιωσηφέλης, διακεκριμένος σεναριογράφος, και καθηγητής σεναρίου στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, αναλαμβάνει επικεφαλής προγράμματος του νέου, φιλόδοξου Εθνικού Σπουδαστικού Τμήματος που εγκαινιάζει από εφέτος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας, Γιάννης Σακαρίδης.
|
|
|
Παρουσιάζεται ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ του Θανάση Σκρουμπέλου στο Θέατρο ΑΛΦΑ για τέσσερα Σάββατα.
|
|
|
Είμασταν έτοιμοι! και η Ένωση Σεναριογράφων και ο Γιώργος Αλτής και οι υπόλοιποι συνθέτες Πέννυ Μπινιάρη, Φώτης Αποστολάρας, Φλωρεντία Ρήγα, Σπύρος Πανταζής και Αδαμ Παναγόπουλος.
|
|
|
Η διασκευή της Σοφίας Σωτηρίου στο θεατρικό έργο «ο Δεύτερος Κατακλυσμός» του Δημήτρη Λέντζου και σε σκηνοθεσία του Διονύση Τσαφταρίδη .
|
|
|
Το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ παρουσίασε το έργο: «ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΓΑΛΑΝΟ». Η παιδική παράσταση της Σοφίας Σωτηρίου, σε σκηνοθεσία Ρέϊνας Εσκενάζυ για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
|
|
|
Η δημιουργική ομάδα των spots των μονολόγων
|
|
|
Ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης υπήρξαν οι δύο κύριοι εκφραστές του πρώτου ελληνικού δικομματισμού, στα τέλη του 19ου αιώνα. Καθόρισαν μια 15ετή κοινοβουλευτική περίοδο, κατά την οποία οι εκλογικές αναμετρήσεις διεξήχθησαν υπό ομαλές συνθήκες, έπειτα από μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα. Ο Τρικούπης έμεινε γνωστός στην Ιστορία για το εκσυγχρονιστικό του έργο, αλλά και για την πτώχευση της Ελλάδας το 1893, ενώ ο Δηλιγιάννης ήταν αυτός που στην παράταξή του συγκέντρωνε και εξέφραζε όλες τις αντι-Τρικουπικές μάζες και τα στρώματα του λαού που θίγονταν από τις μεταρρυθμίσεις του Τρικούπη. Οι δυο τους εναλλάσσονταν στην εξουσία από το 1880 έως το 1895, οπότε απεβίωσε ο Χαρίλαος Τρικούπης.
|
|
|
Ο Εμμανουήλ Μπενάκης ήταν ένα πρόσωπο του ελληνισμού της διασποράς, ένας εξέχων έμπορος και επιχειρηματίας, ο οποίος έρχεται στην Αθήνα, για να στηρίξει το νέο είδος αστισμού, τον βενιζελισμό. Από την άλλη, ο Σπυρίδων Μερκούρης από παλιά οικογένεια αγωνιστών της Επανάστασης, γεννημένος στην παλιά Ελλάδα, εκπροσωπεί, την κεντρική πολιτική και κοινωνική σκηνή. Άρα αναπόφευκτη ήταν η σύγκρουση που συνέβη μεταξύ τους, όχι όμως επειδή αντιπαράτεθηκαν για το Δήμο Αθηναίων, αφού άλλωστε αμφότεροι χρίστηκαν δήμαρχοι, αλλά για το ότι εξέφραζαν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις του αστισμού.
|
|
|
Ο Δημήτριος Γούναρης και ο Ίων Δραγούμης υπήρξαν δύο εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτικής σκηνής της Ελλάδας στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο μεν Γούναρης πρέσβευε ότι η Ελλάς έπρεπε να περιορισθεί στα νεοαποκτηθέντα όρια των Βαλκανικών Πολέμων, ο δε Δραγούμης ότι η Μικρασιατική επέκταση δεν έπρεπε να έχει στρατιωτικό, αλλά πολιτιστικό, χαρακτήρα. Ως εκ τούτου αμφότεροι τάχθηκαν κατά της πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου, και κατέληξαν τραγικά θύματα του διχασμού, καθώς μετά την επιστροφή τους από την κοινή εξορία, κατά τη βενιζελική διακυβέρνηση, στην Κορσική, ο μεν Δραγούμης εκτελέστηκε εν ψυχρώ από Βενιζελικούς, ο δε Γούναρης, αφού διετέλεσε πρωθυπουργός, έως τη Μικρασιατική Καταστροφή, παραπέμφθηκε από τους Βενιζελικούς κινηματίες του 1922 στη γνωστή δίκη των Εξ, κρίθηκε ένοχος και εκτελέστηκε στο Γουδή.
|
|
|
Το τέλος της Μεγάλης Ιδέας
https://www.youtube.com/watch?v=hwVsVBJ23Ok
|
|
|
